ေရြးေကာက္ပြဲ သပိတ္ေမွာက္ျခင္းျဖင့္ အင္အားတရပ္ ျဖစ္လာႏုိင္ ဘီ.ေက ဆန္ (B.K.Sen) |

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္အတြင္း စစ္အစိုးရမွ ပထမဆံုးအၾကိမ္ က်င္းပေပးမည့္ ၂ဝ၁ဝ ပါတီစံု ေရြးေကာက္ပြဲသည္ မေသခ်ာ မေရာရာမွႈမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ႐ႈပ္ေထြးနက္နဲေသာ အက်ပ္အတည္းတြင္ က်ေရာက္ေနသည္။

အေျခအေန အရပ္ရပ္အား မွ်မွ်တတ ေဝဖန္သံုးသပ္ရပါလွ်င္ စစ္အစုိးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိသာ အျပစ္တင္ရေပလိမ့္မည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ညႇာတာမွႈကင္း၍ ရက္စက္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး အာဏာအား ရယူထားခဲ့သျဖင့္ ျပည္သူလူထုထံ ႏုိင္ငံေရးအာဏာကုိ ျပန္လည္အပ္ႏွင္းရန္မွာ ၎တုိ႔၏ တာဝန္ပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ လူထုလွႈပ္ရွားမွႈ၏ ဖိအားႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းမွ ဖိအားေပးမွႈမ်ားေၾကာင့္ စစ္အစုိးရသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွ အရပ္သား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးအတြက္ ဟုဆိုကာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမွႈမ်ားကုိ မ်က္ႏွာပန္း ျပ႐ံုသက္သက္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အကြက္ခ် ဇာတ္တိုက္ထားေသာ ေဆာင္ရြက္မွႈမ်ားႏွင့္ ဗန္းျပ႐ံုသက္သက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ၎တုိ႔၏ ဇာတိ႐ုပ္အမွန္ ေပၚထြက္လာခဲ့ရသည္။

စစ္အစုိးရသည္ အတိုက္အခံမ်ားဘက္မွ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအား ယခုအခ်ိန္ထိ ျငင္းဆန္ေနခဲ့သည္။ စစ္အစုိးရသည္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး ညိႇႏွႈိုင္းမွႈမ်ား မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ ထို႔ျပင္ စစ္အစိုးရသည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အတိုက္အခံမ်ားအား အက်ဥ္းခ်ထားဆဲ ျဖစ္သည္။

ေဝဖန္ေထာက္ျပမွႈမ်ားကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳ၍ စစ္အစုိးရသည္ ဝိုင္းဝန္းျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ျခင္း ခံေနရေသာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအား ဆက္လက္စြဲကုိင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေရွ႕ဆက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၎တို႔သည္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားအား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ထားသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ေရနစ္သူအား ဝါးကူထုိးသကဲ့သို႔ ျပဳမူခဲ့သည္။

စစ္အစုိးရ၏ တမင္အကြက္ခ် ရည္ရြယ္ထားေသာ လုပ္ရပ္သည္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း မျပဳရန္ ပါတီတြင္း မဲခြဲဆံုးျဖတ္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေနအထိ ဦးတည္သြားေစခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား ကိုယ့္လည္ပင္းကုိယ္ ၾကိဳးကြင္းစြပ္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားေစရန္ တြန္းပို႔လိုက္သကဲ့သုိ႔ ရွိသည္။

ယခုလက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ၏ တရားနည္းလမ္း မက်မွႈတို႔ကို နားလည္ရန္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒမ်ားႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေျခရာခံ ေလ့လာရန္ လိုသည္။ ယခင္က ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားသည္ ယခုတၾကိမ္ႏွင့္ အလြန္ျခားနားေနေပသည္။ ယခင္က ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္မွ ပါဝင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ယခုအၾကိမ္တြင္မႉ စစ္တပ္သည္ ဥပေဒျပဳသူႏွင့္ ဘုရင္သဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သမိုင္းက ျပေနသည္မွာ အာဏာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွႈမ်ား ေဖာ္ေဆာင္လိုက္တိုင္း အာဏာဆံုး႐ႈံးကာ အၾကီးအက်ယ္ က်႐ႈံးေလ့ရွိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ပါးနပ္ေသာ အာဏာရွင္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ မဆန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားအား အသံုးျပဳလ်က္ပင္ ၎တုိ႔၏ ႏိုင္ငံေရး ပါဝင္ပတ္သက္မွႈအား စနစ္တက် တပ္ဆုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္လည္း ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ဆင္တူေနေပသည္။ လက္ရွိ အာဏာရ စစ္အစုိးရသည္ ေရြးေကာက္ပြဲအား အကန္႔အသတ္မ်ားစြာ သတ္မွတ္၍ က်င္းပျပဳလုပ္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲမွႈ လမ္းေၾကာင္းမ်ားအား စိတ္ၾကိဳက္ထိန္းခ်ဳပ္ကာ အေျပာင္းအလဲ ကာလအား ရွည္လ်ားစြာ ဆြဲဆန္႔ရန္ ၾကိဳးစားေနေပသည္။ အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိး ကင္ညာႏွင့္ မကၠဆီကုိတြင္လည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အတိုက္အခံမ်ားအား ေရြးေကာက္ပြဲကုိ သပိတ္ေမွာက္ေစသည္အထိ ဦးတည္ေစခဲ့သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား ရွိခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံအတြင္း လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရ၍ လြတ္လပ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားမ်ိဳး ရွိေရးမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ပြဲတခု က်င္းပရန္အတြက္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ခ်က္တခုျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေပါင္း ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ ရွိေနဆဲဆိုသည့္ အခ်က္မွာ ထိုမရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္အား ဆန္႔က်င္ေနေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားအား လႊတ္ေပးျခင္းႏွင့္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာျခင္းသည္ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ လိုအပ္ေသာ အခ်က္မွာ မွ်တေသာ ႏုိင္ငံေရးကစားကြင္းတခု ဖန္တီးေရးအတြက္ စစ္တပ္သည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တခုကဲ့သုိ အခြင့္အေရးမ်ဳိး မယူသင့္ေပ။ ထုိ႔ျပင္ လြတ္လပ္စြာ စည္းေဝးခြင့္ႏွင့္ စုစည္းခြင့္မ်ား၊ လြတ္လပ္ေသာ သတင္းဌာနမ်ား၊ လြတ္လပ္၍ မွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲအား လြတ္လပ္စြာ ေလ့လာခြင့္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားအေပၚ တန္းတူအခြင့္အေရး ေပးမွႈမ်ားႏွင့္ သမာသမတ္က်ေသာ တရားစီရင္ေရး စနစ္တို႔သည္လည္း ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေပသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ ထုိအေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအား တခုမွ ျဖည့္ဆည္းေပးထားျခင္း မရွိေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအား သပိတ္ေမွာက္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေရြးခ်ယ္စရာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သပိတ္ေမွာက္မွႈ ျဖစ္စဥ္သည္ မဲေပးမည့္သူမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲ တရားမွ်တမွႈ မရွိသည့္ အခါတိုင္း အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ႏုိင္ငံေရးလက္နက္တခု ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ား၏ ေၾကညာခ်က္မ်ားအရ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားအေပၚ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မွႈမ်ား တိုးပြားလာေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရထားခဲ့သည့္ အင္အားအၾကီးဆံုးေသာ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ စစ္အစုိးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ား တရားမွ်တမွႈ မရွိသည့္အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ ရွမ္းအမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း NLD ၏ ရပ္တည္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီ ၁၂ ခု ပူးေပါင္းထားေသာ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၆၇ ေနရာ ႏုိင္ငံတကာ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား မဟာမိတ္ အဖြဲ႕ (United Nationalities Alliance) ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္။

ထုိ႔ျပင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဖြဲ႔မ်ားစြာကလည္း စစ္အစုိးရ၏ လက္ေအာက္ခံ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္သုိ႔ ကူးေျပာင္းေရး ရာဇသံကုိ ဆက္လက္ ျငင္းဆန္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ကုလသမဂၢ၊ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ သမဂၢႏွင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားအေပၚ ေဝဖန္ခဲ့ၾကၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲသည္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တလိမ့္မည္ဟု မထင္ေၾကာင္း ေဝဖန္ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ ၿခံဳငံု၍ သံုးသပ္ရလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ႏုိင္မွႈႏွင့္ အမ်ားလက္ခံႏုိင္မွႈ ဆံုး႐ႈံးေနၿပီး အကယ္၍သာ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအေနျဖင့္ စည္းလံုးမွႈ ရွိခဲ့ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ က်ယ္ျပန္႔စြာ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ခဲ့လွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ တရားဝင္မွႈအေပၚ ထုိးႏွက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ထြက္ေပၚလာသည့္ ေမးခြန္းတခုမွာ သပိတ္ေမွာက္ၿပီးလွ်င္ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရသည္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားအား ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရာ၌ ေသြးဆာတတ္သည့္ သဘာဝရွိေၾကာင္း ျပသခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွႈ အာဏာကုိ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေစရန္အတြက္ လူထုလွႈပ္ရွားမွႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲမေပးၾကရန္ လႈံ႔ေဆာ္ျခင္းသည္သာ ေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အဓိကက်သည့္အခ်က္မွာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အဆံုးအျဖတ္ေပးႏုိင္မည့္ မဲဆႏၵရွင္မ်ားအေပၚတြင္ အတိုက္အခံမ်ားက စည္း႐ံုးဝါဒျဖန္႔ႏုိင္သည့္ အရည္အေသြး ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္း အေပၚတြင္ မူတည္ေနေပသည္။

ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သပိတ္ေမွာက္မွႈမ်ားသည္ စစ္အစုိးရအား စိတ္ပ်က္ကာ ၾကံရာမရ ျဖစ္သြားေစႏုိင္ၿပီး ေအာက္တန္းက်ေသာ နည္းလမ္းမ်ား၊ တရားမွ်တမွႈ မရွိေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္မွႈမ်ားကုိ တံု႔ျပန္လာေပလိမ့္မည္။ အင္အားသံုး၍ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းသည္ စစ္အစိုးရ၏ လက္ထဲတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္း ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထုိနည္းလမ္း ေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္မူ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ အာဏာကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့လွ်င္ စစ္အစုိးရအေနျဖင့္ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရကာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားလာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲအား သပိတ္ေမွာက္ျခင္းသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေပၚ ၾကီးမားစြာ အရွိန္သက္ေရာက္ႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကေတာ့ အခ်က္အလက္မ်ားစြာေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရအတြက္ေရာ၊ အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ပါ စိန္ေခၚမွႈမ်ား ေစာင့္ၾကိဳေနလ်က္ ရွိေတာ့သည္။


http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/5204-2010-04-09-10-03-08.html မွ