ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ေလာကအျမင္

ႏိုင္ငံေရးဟူသည္မွာေလာကဟိတလုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ေလာကဟိတဟူသည္မွာေလာကေကာင္းက်ိဳးကိုေဆာင္ျခင္းတည္း။ေလာကဟူသည္မွာလည္း လူႏွင့္ကင္းသည္မဟုတ္။ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာကဟူ၍ ေလာကသံုးပါး ပိုင္းျခားျပဆိုရာဝယ္ လူအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ သတၱေလာကသည္ အဓိကပင္မဟုတ္တုံေလာ။ ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္လိုသူသည္ ေလာကအျမင္ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုေလာကအျမင္ တိက်မွန္ကန္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေသာလုပ္ငန္းသည္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သမိုင္းကိုစနစ္တက်ေလ့လာ၍ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေသာ ဝသီရွိသူျဖစ္၏ ။ ထိုဝသီေၾကာင့္ သူ ့၌ေလာကအျမင္ တစ္ခုရွိသည္။ ထိုေလာက အျမင္မွာလည္း မ်က္ျမင္ဒိ႒တို ့ကိုၾကည့္၍ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ေသာ အျမင္ျဖစ္သည္။ စိတ္ကူးယာဥ္သူသည္ ေျမမွလြတ္၍ ေကာင္းကင္၌ ပန္းဆိုင္းဆြဲ ဘိသကဲ့သို ့ အထက္မေရာက္ ေအာက္မက် စဥ္းစာတတ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘဝက အမ်ားနည္းတူ လြတ္လပ္ေရး ဆိုသဟာကို အမ်ိဳးမ်ိဳးစိတ္ကူးယဥ္၍ ၾကည့္ခဲ့ဖူးေပးသည္။
သို ့ေသာ္ရင့္က်က္လာေသာအခါ လက္ေတြ ့လုပ္ငန္းတို ့ကို လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ဒိ႒ဓမၼကိုၾကည့္၍ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း သူ၏ၾကိဳးပမ္းမွုတို ့သည္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏ ။ အဆိုပါအခ်က္တို ့ကို သာဓကျပပါဟုဆိုလွ်င္ ထိုစဥ္က Freedom Bloc ဟုေခၚေသာ လြတ္လပ္ေရးတပ္ဦး ဖြဲ ့စည္းပံုက အစျပဳ၍ ေျပာရလိမ့္မည္။ ထို ့ေနာက္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ဖြဲ ့စည္း၍ ျဗိတိသွ် ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့ပံု၊ ဖက္ဆစ္ဆန္ ့က်င္ေရး အဖြဲ ့ကိုဖြဲ ့စည္း၍ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့ပံု၊ ဖက္ဆစ္ဆန္ ့က်င္ေရး ျပည့္သူ ့လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ ့ျဖင့္ ျဗိတိသွ် အရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ ့လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပံု စသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရပ္ အဆင့္ဆင့္တို ့ကို ေဖာ္ျပရမည္ျဖစ္၏ ။ ဤေဆာင္းပါးအဖို ့ က်ေနာ္ဤမွ် ဝိတၳာရကို မရည္ရြယ္ပါ။ စင္စစ္ ထိုအျခင္းအရာတို ့ကို ပိုင္ပုိင္ႏိုင္ႏိုင္ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသုေတသီ ပုဂၢိဳလ္တို ့သာလွ်င္ျဖစ္ေပမည္။ ေနာင္အခါတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ေလာကအျမင္ကို က်မ္းၾကီး က်မ္းခိုင္ အျဖစ္ျဖင့္ ထိုပုဂၢိဳလ္တို ့က ျပဳစုၾကေပလိမ့္မည္။ က်ေနာ္ကား နိဒါန္းသြယ္ရံုမွ်သာ တတ္ႏိုင္သည္။ ယင္းသို ့ နိဒါန္းသြယ္ေပးသျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပရာပါ သုေတသီတို ့က က်မ္းၾကီး က်မ္းခိုင္ တစ္ခုေလာက္ ျပဳစုႏိုင္ပါလွ်င္ က်ေနာ့္အဖို ့ ေဆာ္ၾသရက်ိဳးနပ္ျပီဟု ယူဆရပါမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလာကအျမင္ဟုဆိုျခင္းေၾကာင့္ အဘယ္ေလာကနည္းဟု ေမးဖြယ္ရွိသည္။ေလာကကိုျခံဳ၍ၾကည့္လွ်င္ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာက တို ့ကို ျမင္ရေပမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ထိုကဲ့သို ့ ျခံဳ၍ၾကည့္ခဲ့လိမ့္မည္မွာ မလြဲေခ်။
သို ့ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဤကၽြႏ္ုပ္တို ့၏ျမန္မာ့ေရေျမႏွင့္ နီးစပ္သူပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍မ်က္ျမင္ဒိ႒ တို ့ကိုသာ ဦးစားေပးသူျဖစ္ေလရာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေလာကမွာ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ေလာက ျဖစ္ေပသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ေလာက အျမင္ကို က်ေနာ္ဆိုလိုသည္။ လူ ့ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္သူတို ့မွာ ပစၥကၡ၌ ျမင္ေတြ ့ေနရေသာ လူ ့ေဘာင္ေလာက၏ အေျခအျမစ္ ကို စူးစမ္းရန္တာဝန္ရွိေပသည္။ ထိုအေျခအျမစ္ကို လိုက္သည္ရွိေသာ္ ပစၥဳပၸန္၌ ဤသို ့ ဤသို ့ျဖစ္ေပၚလာရသည္မွာ အတိတ္၌ ထိုသို ့ ထိုသို ့ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရေလသည္ ဟူ၍ အေၾကာင္း အရင္းကို ရွာစျမဲ ျဖစ္၏ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိလုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ အဆိုပါ အေၾကာင္း အရင္းကို ရွာၾကံေလ့ ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန ့တြင္ အေရွ ့အေနာက္ အသင္း အစည္းေဝးပြဲ၌ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း ေဟာေျပာသြားခဲ့သည္။ ထိုသို ့ေဟာေျပာရျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိ၏ ။
မဟာမိတ္တပ္မ်ားသည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါ ယင္းသို ့ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ ႏိုင္သည့္အေၾကာင္းကို ရွာလိုက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးစီးေသာ ျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္ တပ္မေတာ္၏ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းကို ေတြ ့ျမင္လာၾကရသည္။ ဤသည္တြင္ ကမၻာ တစ္ဝန္းလံုးသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြေသာ ျမန္မာ့ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴးလာၾကသည္။ သို ့ရာတြင္ ျဗတိသွ် နယ္ခ်ဲ ့အရင္းရွင္ ဗ်ဴရိုကရက္တို ့၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကား ျမန္မာ့ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ကို အသားမေပးလိုၾကေခ်။ ရာဇဝန္တြင္ မေပၚေအာင္ ျမဳပ္ႏွံလိုၾကသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ SEAC သတင္းစာမွ ေန၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး သြားပုပ္ေလလြင့္ ေရးသားသည္။ ဤသည္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အခ်က္လက္ႏွင့္တကြ ေခ်ပခဲ့ရသည္။ ဤသို ့ေခ်ပရန္အတြက္ ပထမဦးစြာ အေရွ ့အေနာက္အသင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဤသည္မွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ SEAC သတင္းစာသည္ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ကို ပုပ္ခတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ လာရေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေဟာေျပာခ်က္မွာ ျမန္မာတို ့က ျဗတိသွ် တို ့ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုေဟာေျပာခ်က္ထဲတြင္ စိတ္နာစကားမပါ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းတုိ ့ကို ရိုးရိုးႏွင့္စင္းစင္း မကြယ္မေထာက္ မငဲ့မညွာ ေဟာေျပာျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထုိေဟာေျပာခ်က္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလာကအျမင္ကို ေဖာ္ျပေပသည္။ ျဗိတိသွ်တို ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မသိမ္းပိုက္မွီ ျမန္မာဘုရင္ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး၌ က်ေနာ္တို ့၏ လူေနမွု စနစ္ အရင္းခံသည္ အလယ္ေခတ္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္အတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ေရွးျမန္မာဘုရင္တို ့သည္ ပေဒသရာဇ္နယ္ပယ္မ်ားကို စုေပါင္းစည္းရံုး၍ ဧကရာဇ္ စနစ္ကုိ ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည္ မွန္ေပသည္။ သို ့ေသာ္ အမ်ားႏွင့္စာလွ်င္ က်ေနာ္တို ့မွာ ေရွးက်လြန္းသည္ ျဖစ္၍လည္းေကာင္း၊ က်ေနာ္တို ့၏ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမွာ နယ္ခ်ဲ ့ျခင္း၊ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္းစေသာ သေဘာတရားတို ့၌ အေျခခံသည္မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာဧကရာဇ္ ဘုရင္မင္းျမတ္တည္းဟူေသာ အမည္နာမကို ႏွစ္ပရိေစဒ ၾကာရွည္စြာ အျမစ္စြဲ ေလာက္ေအာင္ အသံုးျပဳႏိုင္ခဲ့သည္မဟုတ္ေခ်။ အမ်ိဳးသားျခင္း စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး သာလွ်င္ ပဓာနျဖစ္၍ ထိုညီညႊတ္ေရးအလိုျပည့္ လွ်င္ က်ေနာ္တို ့ဘိုးဘြား ဘီဘင္တို ့သည္ ေရွးမူမျပတ္ ေနထိုင္ျမဲ ေနထိုင္ၾကသည္။ ရုပ္ဝတၱဳ တိုးတက္မွု အေျခခံျဖစ္ေသာ ကုန္ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ေရာင္းျခင္း၊ ဝယ္ျခင္း၊ စက္မွုလုပ္ငန္းတည္ေထာင္ျခင္း၊ စသည့္ အမွုုတို ့ကို မျပဳခဲ့ၾကေခ်။ ထုိ ့ေၾကာင့္ဥေရာပ၌ အလယ္ေခတ္ကို ေက်ာ္လြန္လာေသာအခါ ပေဒသရာဇ္စနစ္ ကြယ္ေပ်ာက္စ ျပဳလာေသာ္လည္း က်ေနာ္တို ့မွာ ၁၉ ရာစုႏွစ္တိုင္ေအာင္ ပေဒသရာဇ္ကို ဖက္ထားရဆဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့ပေဒသရာဇ္ေခတ္၌ ျမန္မာ့စည္းပြါးေရးမွာ ေျမကိုစြဲေသာ စီးပြါးေရးျဖစ္သည္ဟု တင္ျပခဲ့သည္။ ထိုေခတ္က ျမန္မာ့ေျမယာ စနစ္မွာ ဓါးမဦးခ်၊ ဘိုးဘပိုင္ႏွင့္ အရာေတာ္ေျမဟူေသာ ေျမသံုးစား အေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ထုိေခတ္က ေျမငတ္သည္ ဟူ၍ မရွိ။ တိုင္းသူ ျပည္သားမွန္သမွ် ေယဘုယ် အားျဖင့္ မိမိေျမကို မိမိပိုင္၍ မိမိကိုယ္တိုင္ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး ဖူလံုေရးအတြက္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကသည္။
မဇၥိ်မေဒသမွလာ၍ ျဗဟၼဏ ပုဏၰား တို ့၏ ယဥ္ေက်းမွု လႊမ္းမိုးျခင္း၊ အေငြ ့အသက္မကုန္ေသးေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံတြင္ ဘုရားကၽြန္၊ ေက်ာင္းကၽြန္၊ ေျမကၽြန္၊ ယာကၽြန္တို ့ရွိခဲ့သည္ မွန္၏ ။ သို ့ေသာ္ က်ေနာ္တို ့သမိုင္းကိုေလ့လာလွ်င္ ဝိေသသ တို ့ကို ေယဘုယ်ဟု မသတ္မွတ္ႏိုင္ရာ။ ဝိေသသလကၡဏာ မွန္သမွ်သည္ ေယဘုယ်တို ့၏ ခၽြင္းခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ခၽြင္းခ်က္တို ့ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း ေယဘုယ် အားျဖင့္ကား ထိုေခတ္က ေျမရွင္ၾကီးစနစ္ မေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္းကို ဆိုခဲ့ေပသည္။ ထိုမွ တဆင့္တက္၍ သံုးသပ္ၾကည့္ရာတြင္ ထိုေခတ္က အေနာက္ႏိုင္ငံ၌ ထြန္းကားေသာ ကုန္သည္ၾကီး စနစ္ပင္လွ်င္ မေပၚေပါက္ေသးသည္ကို အေထာက္အထားျဖင့္ျပဆိုခဲ့သည္။ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စိုက္ပ်ိဳးေရး အဓိက ႏိုင္ငံျဖစ္၏။ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ယွဥ္ေသာ လက္မွုလုပ္ငန္းတို ့ထြန္းကားခဲ့၏ ။ စက္မွုဟူ၍ကားမရွိေသး။ ထို ့ျပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ လက္မွုလုပ္ငန္းတို ့တြင္ ယခုေခတ္ သမဝါယမ စနစ္မ်ိဳး၏ ေရွ ့ေျပးျဖစ္ေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွုသည္ ျဖစ္ထြန္းခဲ့၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာ့ စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ငန္း၊ အထည္အလိပ္ရက္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္း၊ လက္မွုပညာလုပ္ငန္း စသည္တို ့၌ လုပ္သားအေပါင္းတို ့ အစုဖြဲ ့၍စုေပါင္းလုပ္ကိုင္ေသာ သဘာဝကို ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္မိေလသည္။
ေရွးျမန္မာမင္းတို ့၏ ေခတ္၌ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမွာ ေလွေခတ္၊ လွည္းေခတ္ ဆက္သြယ္ေရးျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ျမန္မာမင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါက ဘုရင္မင္းျမတ္က ဗဟိုမွေန၍ ခ်ဳပ္ကိုင္အုပ္စိုးျခင္းမွာ မ်ားစြာလြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေခ်။ထို ့ေၾကာင့္ ဗဟိုအာဏာတို ့ကို ရြာစား၊ျမိဴ ့စားတုိ ့အား ခန္ ့ခြဲ ေပးရေသာ သေဘာရွိသည္။ ဤသေဘာမွာ ဗဟိုမွ ခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္း ေလွ်ာ့ရဲ သည္ကိုျပသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌ပင္လွ်င္ ထိုကဲ့သို ့ျဖစ္ေနေလေသာ္စီးပြါးေရးအားျဖင့္ ဗဟုိမွေန၍ ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ဘို ့ရာ ခဲယဥ္းေပသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုေထာက္ရွု၍၄င္း၊ အထက္၌ျပဆိုေသာ သမဝါယမဆန္ေသာ သေဘာကိုေထာက္ရွု၍၄င္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထိုေခတ္ထိုအခါ၌ယေန ့ကၽြႏ္ုပ္တို ့ ျမင္ေတြ ့ေနရေသာ ကုန္သည္ၾကီးလူတန္းစား မထြန္းကားေသးဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဤအယူအဆကို ယုတၱိမရွိဟု မဆိုႏိုင္ေခ်။ ျမန္မာ့သမိုင္းတစ္ရပ္လံုးကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ပုဂံေခတ္မွ စ၍ကုန္းေဘာင္ေခတ္သို ့တိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို ့၏သမိုင္း ဆိုသည္မွာ စိုးမိုးသူ မင္းတို ့၏အေၾကာင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ရာဇဝင္ဟု ေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ရာဇဝင္ထဲ၌ ေျမရွင္ၾကီးမ်ား၊ ကုန္သည္ၾကီးမ်ား အဆက္ဆက္ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးခဲ့သည္ဟုမရွိေခ်။
ဥေရာပသမိုင္းကို ၾကည့္လွ်င္ အလယ္ေခတ္ကုန္၍ စက္မွုလက္မွု ေတာ္လွန္ေရးေခတ္သို ့ ေရာက္လာေသာအခါ ေျမရွင္ၾကီး လူတန္းစား ႏွင့္ ကုန္သည္ၾကီး လူတန္းစားတုိ ့သည္ အရင္းရွင္မ်ားအျဖစ္ျဖင့္ လူတန္းစားျခင္းပူးေပါင္းလာၾကျပီးလွ်င္ ထိုအရင္းရွင္တို ့သည္ မိဘမ်ိဳးႏြယ္ကိုလိုက္၍ ကုမၸဏီဟုေခၚေသာ အရင္းရွင္ အသင္းအစုမ်ား တည္ေထာင္လာခဲ့ၾကရာ ယေန ့တိုင္ေအာင္ပင္လွ်င္ ထိုအရင္းရွင္အစု တို ့သည္ ခိုင္မာေသာအေဆာက္အအံု အျဖစ္ျဖင့္ တည္ျမဲလွ်က္ရွိေနေလသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ပင္လွ်င္အဆိုပါ ကုမၸဏီၾကီးမ်ားသည္ ယေန ့အဖို ့၌ ႏွစ္ ၁ဝဝ ျပည့္ အခမ္းအနား ႏွစ္ ၂ဝဝ ျပည့္ အခမ္းအနား ႏွစ္ ၃ဝဝ ျပည့္အခမ္းအနား စသည္ျဖင့္ က်င္းပေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ယင္းကဲ့သို ့ ကုန္သည္ၾကီးလူတန္းစားတို ့က သားစဥ္ေျမးဆက္ ရာေပါင္း ငါးဆယ္၊ တစ္ရာ အထိ အေျခခံခိုင္ျမဲခဲ့သည္ဟု မရွိေခ်။ ရာဇဝန္တြင္ တစ္ခါတစ္ရံ မည္သူမည္ဝါသည္ ေဘာဂဗလ သူေဌးဘြဲ ့ကို ရရွိခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္တုိ ့ဖတ္ရွုခဲ့ရ၏ ။ သို ့ေသာ္ ထိုေဘာဂဗလ သူေဌးၾကီး၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တို ့သည္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္၊ တစ္ရာ အထိ သူေဌး အဖြဲ ့အစည္း မပ်က္ တည္ရွိခဲ့သည္ဟု မေတြရေလ။ ယင္းကဲ့သို ့ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ေလာကထဲ၌ ကုန္သည္ၾကီးလူတန္းစား မရွိခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စဥ္းစားရာတြင္ လူတန္းစား တစ္ဦးကတစ္ဦးကို စီးပြါးေရးအားျဖင့္ ခ်ယ္လွယ္ေသာ သဘာဝသည္ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္အဖြဲ ့၌ မရွိခဲ့ျခင္း၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာအမ်ားမွာ စာေပက်မ္းဂန္ ၌ တတ္ကၽြမ္း၍ သေဘာထား ျပည့္ဝျခင္း၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတို ့၏စီးပြါးေရး၊ လူမွုေရးသည္ အမ်ိဳးသားတုိ ့ႏွင့္အတူညီတူညီမွ် ရွိ၍ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ျပည္တြင္းဖူလံုမွုႏွင့္ အခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွု သမဝါယမ သေဘာတို ့ ထြန္းကားျခင္း၊ စသည္တို ့ကို အေျချပဳ၍စဥ္းစားသည္။
တစ္ေနရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဗုဒၶ သာသနာ၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူတို ့မွာ လူလွ်င္လူခ်င္း ျဗဟၼစိုရ္ တရား လက္ကိုင္ထားၾကပံုကိုသိဒၶိ တင္၍ေျပာဆိုသြားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာေရွးဦးလူမွု အေဆာက္အအံုကို အလြန္တရာမွ ကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေသာ ဗေဒသရာဇ္ စီးပြါးေရးစနစ္ ျဖစ္သည္ ဟူ၍ပင္လွ်င္ ဖြဲ ့ဆိုခဲ့ေလသည္။ပေဒသရာဇ္၊ ဧကရာဇ္ စသည္ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ ့ ေျပာဆိုေနၾကရသည့္တိုင္ေအာင္ ေရွးျမန္မာမင္းတို ့၏ ေခတ္၌ ဥေရာပတိုက္ အသံုးအႏွုန္း ျဖစ္ေသာ အရစၥတိုကေရစီ ပင္လွ်င္ မထြန္းကားခဲ့ေခ်။ ျမန္မာမင္းတို ့လက္ထက္တြင္ ကာယဗလ၊ ဥာဏဗလ၊ စာရိတၱဗလ ႏွင့္ျပည့္စံုသူတို ့သည္ မည္မွ် ဆင္းရဲ ေသာ အရပ္သားပင္ ျဖစ္ေစ၊ မင္းစိုးရာဇာ အသိုက္အဝန္းထဲသို ့ အရည္အခ်င္းအလိုက္ေရာက္ရွိလာႏိုင္ၾကသည္။ တုိင္းျပည္တာဝန္ကို သူရသတၱိရွိသူ မည္သူမဆို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အရပ္သားႏွင့္ မွဴးမတ္မ်ိဳးရိုးဟူ၍ ဥေရာပတိုက္မွာကဲ့သို ့ ကတၱားျခားျခင္းမရွိေခ်။
အရစၥတိုကေရစီ ဟူေသာ လူတန္းစားဟူ၍ သတ္သတ္မရွိ၊ အေနာက္ႏိုင္ငံအေခၚအားျဖင့္ (Commoner) ဟုေခၚေသာ အရပ္သားသည္ပင္လွ်င္ ဝန္စင္းမင္းရာဇာ တို ့ကဲ့သို ့မွဴးၾကီး မတ္ၾကီး ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ျမန္မာမင္းလက္ထက္တြင္ ရာထူး ဌာန ႏၱရ ဂုဏ္သိရ္ အလိုက္ မင္းညီ မင္းသား၊ မွဴးမတ္၊ ေသနာပတိ စသည္တို ့ကို အေဆာင္အေယာင္ အခမ္းအနားအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သဘာဝအရ ခြဲ ျခားထားရသည္မွန္ေပသည္။ သို ့ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဆိုလိုရင္ အဓိပၸါယ္မွာ ဥေရာပတုိက္မွာကဲ့သို ့ အရစၥတိုကေရစီဟူေသာ လူတန္းစားမ်ိဳး ျမန္မာ့လူေနမွု စနစ္၌ မရွိခဲ့သည္ကို ဆိုလိုေပသည္။ အထက္ပါတို ့ကို ဆင္ျခင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာမင္းတို ့၏ ေခတ္ေဟာင္း အတိတ္ကို တမ္းတေမွ်ာ္မွန္းသည္ဟု ဆုိဖြယ္ရာရွိသည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို ့၏ သဘာဝအတုိင္း အတိတ္ သမိုင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လြမ္းေကာင္း လြမ္းမိေပမည္။ သို ့ေသာ္ ထိုအတိပ္ကို တမ္းတကာ အတိပ္ဘဝကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ေမွ်ာ္မွန္းျခင္းကား မျပဳခဲ့ေခ်။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ယခုလို အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္ရွု သံုးသပ္၍ တင္ျပသည္မွာ အလြန္တရာမွ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းေသာ ျမန္မာလူေနမွု စနစ္ၾကီးတစ္ရပ္ကို ျဗတိသွ်တို ့ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ေၾကာင္းထင္ရွားေစလို ၍ ေျပာျခင္းမွ်သာျဖစ္၏ ။
ျဗတိသွ်တို ့ ၁၈၂၅ - ၂၆ ခုႏွစ္ကစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာအခါ ျဗတိသွ် နယ္ခ်ဲ ့အရင္းရွင္ဝါဒ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လႊမ္းမိုးလာသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ေျမရွင္ကေလး စနစ္၊ ေျမရွင္ၾကီးစနစ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား ေျမရွင္ၾကီးစနစ္ စသည္တို ့အဆင့္ဆင့္ ပြါးသထက္ ပြါးလာခဲ့သည္။ ကုန္သည္စိတ္မရွိေသာ (ဝါ) ေခါင္းပံုျဖတ္ ျခင္း၌ ဝါသနာမရွိေသာ ျမန္မာတို ့မွာ ကုန္သည္ကေလး၊ ကုန္သည္ၾကီး၊ အရင္းရွင္ စသည္ျဖင့္ တဆင့္ျပီးတဆင့္ ေဖါက္ျပားလာၾကသည္။ သို ့ႏွင့္ပင္ အရင္းရွင္တို ့၏ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ၾကီးစားဓေလ့တို ့သည္ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ကို ဖ်က္စီးလိုက္ေလသည္။ မူလက အရစၥတိုကေရစီ လူတန္းစားတို ့ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဗတိသွ်တို ့သည္ ၄င္းတို ့လက္လွမ္းမွီရာတုိ ့ကို သိမ္းသြင္း၍ ၄င္းတို ့ၾသဇာခံ ဗ်ဴရိုကေရစီ လူတန္းစားကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္မွာ ျဗိတိသွ် တို ့သည္ ၄င္းတုိ ့အုပ္ခ်ဳပ္လာေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၃ ႏွစ္ခန္ ့အတြင္းဝယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္ထဲ၌ အလြန္ၾကည္ႏူးလွ်က္ရွိေသာ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ၾကီးတစ္ရပ္လံုးကို ဖ်က္စီးပစ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ ဤသို ့ ျမန္မာ့ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုးကို အရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ ့တို ့ကဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အားလံုးက ေတာ္လွန္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို ့အား စုစည္းေပးခဲ့ ေလသည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးရလွ်င္ နယ္ခ်ဲ ့၏ အဖ်က္အဆီးကိုျပည္ေထာင္စု အျပဳသေဘာျဖင့္ မည္ကဲ့သို ့ေခတ္သစ္တစ္ခု ထူေထာင္မည္ ဟူသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဖဆပလ ပထမ ကြန္ဂရက္ မိန္ ့ခြန္းတြင္ အၾကမ္းေလာင္းေပးခဲ့သည္။
ထို ့ေနာက္ တစ္စတစ္စ ျဖင့္ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ အဖြဲ ့အစည္းကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ရန္ အလို ့ငွာ စီမံကိန္းအရပ္ရပ္တို ့ကို ခ်မွတ္ေပးခဲ့ ေလသည္။ ယင္းသို ့ စီမံကိန္းခ်မွတ္သည့္အခါေရွးျမန္မာတို ့၏ လူလွ်င္ လူခ်င္း အဆင့္အတန္းမခြဲျခားေသာ သဘာဝ၊ ျခယ္လွယ္ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း ကင္းေသာ သဘာဝ၊ အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္း ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ သဘာဝ လူ ့ေလာကကိုဲျဗဟၼစိုရ္ တရားျဖင့္ သံုးသပ္တတ္ေသာ သဘာဝ စသည့္ ျမန္မာ့သဘာဝတို ့ကို ဖြင့္ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ စည္းရံုးေရးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သြားရန္ အျမဲတမ္း အၾကံျပဳ ခဲ့ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အာသီသ သည္ အတိတ္မွ အႏွစ္သာရရွိေသာ ေကာင္းျမတ္သည့္တရားတုိ ့ကိုထုတ္ေဖာ္၍ တိုင္းျပည္အတြက္ အသံုးခ်လိုေသာအာသီသ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ဇစ္ျမစ္ ကိုအေျခတည္၍ တုိင္းသစ္ျပည္သစ္လူမ်ိဳးသစ္ကို ထူေထာင္သြားလိုေသာ အာသီသျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ အလယ္တြင္ လက္နက္ခ်သည္။ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းလည္းဂ်ပန္လက္နက္ခ်သည္ႏွင့္ ျပီးဆံုးေလသည္။ ဤတြင္ အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ ့ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းလည္း စခန္းထရေလေတာ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထိုကာလမွစ၍ ကြယ္လြန္ေသာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန ့ထိ ထိုလုပ္ငန္းကို တစ္စူးတစ္စိုက္ ေဆာက္ရြက္ခဲ့ရာ ထိုကာလအတြင္း သူေဟာေျပာသမွ်ေသာ စကားတုိ ့မွာ အထက္၌ ျပဆိုခဲ့ေသာ ေလာက အျမင္ကို အေျခတည္ကာျဗတိသွ် အရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ ့တို ့ ဖ်က္ဆီးေျခမွုန္းခဲ့ေသာ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္ ေနရာတြင္ ေခတ္ႏွင့္အညီတိုးတက္ေသာ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္သစ္တည္ေဆာက္ရန္ လမ္းစဥ္ခ်ေပးခဲ့ေသာ စကားတို ့သာျဖစ္သည္။
ယေန ့အဖို ့ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးၾကီး တစ္ရပ္ကို ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိၾကသည္ ဟူသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေလာက အျမင္ကို ေလ့လာသံုးသပ္၍ ဖြံ ့ျဖိဳး သည္ထက္ ဖြံ ့ျဖိဳးေအာင္ ဝိပသနာ ရွုၾကျပီးလွ်င္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ညႊန္ျပခဲ့ေသာ လမ္းစဥ္ကို ကာယကံေျမာက္ တည္ထြင္ ေဖာက္လုပ္ေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ေခတ္အေလွ်ာက္ တုိးတက္ေသာ အေတြးအေခၚ အေျမွာ္အျမင္တို ့ကို ကၽြႏု္ပ္တုိ ့လက္ခံက်င့္သံုးၾကသည္။ သို ့ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို ့၏ မ်ိဳးရိုး ဇာတိ ကိုမူ ပယ္ဖ်က္ၾကသည္မဟုတ္ေခ်။ အတိတ္ကာလ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္သည္ သမၼာ သမဂၢ သေဘာထြန္းကားေသာ လူ ့ေဘာင္ျဖစ္သည္။ကၽြႏ္ုပ္တို ့မွာ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ထဲတြင္ အမ်ားနည္းတူ က်ေရာက္ခဲ့ၾကေစကာမူ ကၽြႏ္ုပ္တို ့၏ အေျခမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာသလို အသိတရားႏွင့္ ျပည့္ဝေသာ အေျချဖစ္သည္။
ဤအေျခေၾကာင့္သမၼာ သမဂၢ တရားမ်ား ထြန္းကားခဲ့ ျခင္းျဖစ္၏ ။ သမၼာ သမဂၢ ဟူသည္မွာလည္း ယခုေခတ္ ဆိုရွယ္လစ္လူ ့ေဘာင္ စနစ္၏ေရွ ့ေျပးပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ဤတရားတို ့ကုိအရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ ့စနစ္ကသာ မဖ်က္ဆီးခဲ့ပါမူ ကၽြႏ္ုပ္တုိ ့ အလိုအေလွ်ာက္ကၽြႏ္ုပ္တုိ့၏ နည္းျဖင့္ဆိုရွယ္လစ္လူ့ေဘာင္သစ္ကို ထူေထာင္ျပီးသားျဖစ္ခဲ့ၾကေပလိမ့္မည္။ သို ့ေသာ္ သမိုင္းက ကံမေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ကၽြႏ္ုပ္တုိ ့မွာ သူတပါးထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်လွ်က္ရွိေနသည္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းၾကီးကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ တက္လူမွန္သမွ်သည္ မိမိတို ့ကိုယ္တိုင္က အသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္း၍မိမိတို ့ႏွင့္ နီးစပ္သူ အားလံုးလည္း အသင့္အတင့္ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေလေအာင္ ေဆာက္ရြက္ၾကရန္တာဝန္ရွိသည္။ ထိုတာဝန္ရွိသူတို ့သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စံျပဳ၍ ေလာကအျမင္ရင့္က်က္ေအာင္ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
( ေမာင္ထင္ေရးသည္။ ၁၉၆၅ခုႏွစ္၊ ဂ်ဴလိုင္လ၊ ျမဝတီ မဂၢဇင္း၊ အတြဲ (၁၃)၊ အပိုင္း (၉))