လစာတုိးေပးၿပီး စီးပြားေရး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မလား

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အစုိးရက ဝန္ထမ္းလစာေတြကို တုိးျမွင့္ေၾကာင္း ႏွစ္ဆန္ပိုင္းမွာ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အပါအဝင္ ႏုိင္ငံတကာမွာ အစိုးဝန္ထမ္းေတြ လစာတုိးျမွင့္တယ္ဆုိတာ ႏွစ္စဥ္ေနထိုင္ရာေဒသအလိုက္ လူထုေတြရဲ ႔ သုံးစြဲတဲ့အင္အားနဲ႔ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထားမႈအေပၚ ၫွိႏႈိင္းတြက္ခ်က္ၿပီး ရာခိုင္ႏႈန္းအနည္းငယ္ပဲ ပံုမွန္တိုးေပေနၾကကိစၥျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တခါတခါမွ ခုန္ၿပီးတိုးေပးတဲ့ သေဘာျဖစ္တာမို႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္း မတည္ၿငိမ္မႈျပႆနာကုိ ပိုၿပီးႀကီးထြားေစၾကတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ၀ါရွင္တန္ဒီစီၿမိဳ ႔ေတာ္မွာ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေလ့လာေနသူ ဦးစိန္ေဌး ကုိ ဗီြအုိေအျမန္မာသတင္း ဌာနမႈး ဦးသန္းလြင္ထြန္း က ဆက္သြယ္ၿပီး လစာတုိးေပးမႈ နဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံစီးပြားေရးအေျခအေနကုိ သုံးသပ္ေဆြးေႏြး တင္ျပထားပါတယ္။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အရင္တုန္က မဆလေခတ္က ၀န္ထမ္းလစာကို Consumer price index (CPI) ေခၚ စာသုံးသူရဲ ႔ ေစ်းဆႏႈန္းကိန္းနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေကာင္က တက္သြားရင္ အဲဒါနဲ႔ အခ်ဳိးညီတဲ့ ၀န္ထမ္းေတႊအတြက္ လစာကို adjust လုပ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ စဥ္းစားတဲ့နည္းရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း ဒီေလာက္မတက္ဘူး။ အဲဒီလို မတက္တဲ့အခါၾကေတာ့ ခဏခဏ (လစာ) တုိးစရာမလိုဘူး။ နည္းနည္းေလး မွ်တတယ္။ သို႔ေသာ္ နည္းနည္းေလး တက္သြားရင္ ဘာနဲ႔လုပ္သလဲဆိုေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ရွားပါးစရိတ္ - ရွားပါးစရိတ္ကေတာ့ ဆန္ေတြ ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆန္အပါအ၀င္ စားသုံးကုန္စည္ေတြကို ႏုိင္ငံေတာ္က ပံ့ပိုးတဲ့စနစ္နဲ႔ ထိန္းၿပီးအဲဒီနည္းနဲ႔ (မဆလေခတ္က) သြားခဲ့တယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီေနရာမွာ မရွင္းတာက ေစာေစာက ဦးစိန္ေဌး ေျပာဆုိသလို မဆလေခတ္မွာဆုိရင္ နည္းနည္း တိုးေပးတာ မလုပ္ဘဲ လစာကို တိုးေပးမယ့္အစား ရွားပါးစရိတ္ နဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးဆုိၿပီးေတာ့ ဆန္ဆီဆပ္ျပား ေ၀တဲ့ကိစၥမ်ဳိးေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကိစၥေတြက ဒီဘက္ စစ္အစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ဒါမ်ဳိးေတြ ဆက္ရွိ မေနဘူးလား။ က်ေနာ္သိသေလာက္ဆိုရင္ စစ္တပ္မွာ ရိကၡာေပးတာေတြရွိတယ္၊ ၀န္ထမ္းေတြဆိုရင္လည္း ဆန္ေပးတာ ေတြ စစ္အစိုးရလက္ထက္အထိ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ မေလာက္ေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ မဆလေခတ္မွာတုန္းက ကုန္စည္ရဲ ႔ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ တနည္းေျပာရင္ အျပင္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြရဲ ႔ ၀င္ေငြနဲ႔ဟာ အဲဒီေလာက္ အခ်ဳိးအစားမကြာဘူး။ နည္းနည္းပါးပါး ကြာလာရင္ ပါမစ္ (permit) နည္း (နဲ႔ လုပ္တယ္)။ လူႀကီးေတြဆိုရင္ ပဒုမၼာ၊ ေမတၱာ ေပါ့။ ျပည္သူေတြ (အေျခခံလူတန္းစား) က်ေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး ပါမစ္ေတြ ဆုိၿပီး ခြဲျခားထားတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ ထိန္းတယ္၊ ရွားပါးစရိတ္နဲ႔ ထိန္းတယ္။ ရွားပါးစရိတ္မွာ ၀င္ေငြနဲ႔ ထိန္းခဲ့တယ္။ သိပ္လည္း ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ စရိတ္ကမႀကီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြာဟခ်က္ မႀကီးခဲ့ဘူး။ ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ ဦးေန၀င္း က ပိုက္ဆံေတြ သိမ္းလိုက္ေတာ့ ဒီပိုက္ဆံေတြက ျပႆနာ တက္လာ၊ ရွားပါးလာၿပီး ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္၊ ေကာလဟလေတြျဖစ္ အေျခအေနေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္က မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ရာကေန စီးပြားေရးက်စျပဳရာကေန ကေမာက္ကမျဖစ္မႈကေန ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမွင့္မႈက အဆမတန္ ႀကီးလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တခါ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈေတြ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ေတြ တက္လာတယ္။ ေငြစကၠဴ ေတြ ရိုက္ထုတ္တယ္စတဲ့ အဲဒီလို သံသယလည္ရာကေန ကုန္ေစ်းႏႈန္းကသိပ္ျမင့္သြားတဲ့အခါမွာ အဲဒီက ကြာဟလာတဲ့ gap ႀကီးမားမႈက ကုန္စည္ေလးေတြ စားသုံးကုန္ေလးေတြ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ မေလာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီျပႆနာေတြ ႀကံဳလာရတာပါ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပထမဦးဆံုးျမင္ခဲ့ရတာက လစာေတြ သုံးေလးဆ ခုန္တိုးေပးလိုက္တဲ့ ကိစၥ မ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက တပ္မေတာ္သားေတြရဲ ႔ လစာအျပင္ကို အစိုးရ၀န္ထမ္းလစာေတြ သုံးေလးဆ တိုးေပး လိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အျပင္ဘက္မွာေရာ ပုဂၢိလကလုပ္ေနတဲ့ လူေတြ၊ တျခားပံုမွန္၀င္ေငြ မရွိတဲ့လူေတြအတြက္ဆုိရင္ ေရာ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိခဲ့သလဲ။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ဗမာျပည္မွာက ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သုံးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာက ၀န္ထမ္းဆုိတာက ေတာ္ေတာ္ကို နည္းပါတယ္။ အခ်ဳိးအစားအားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၀န္ထမ္းနည္းတယ္။ ကုမၼဏီ၀န္ထမ္းေတြမ်ားတယ္၊ လစာမ်ားတယ္။ သေဘာတရားကေတာ့ အတူတူဘဲ။ အစိုးရကေတာ့ သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့သူ၀န္ထမ္းေတြကို က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ CPI စာသုံးသူရဲ ႔ ေစ်းဆႏႈန္းကိန္းကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္ေလာက္တိုးေပးသင့္တယ္။ သာမန္အလြယ္ေျပာရင္ေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ inflation ေစ်းႏႈန္းေဖာင္းပြမႈေတြ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္သြားသလဲ ရာခိုင္ႏႈန္းၾကည့္ၿပီး တုိးေပးတာဘဲ။ လြယ္လြယ္ေျပာရင္။ တကယ္ တိတိက်က် ေဘာဂေဗဒေ၀ါဟာရနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ CPI ေပါ့။ အဲဒါၾကည့္ၿပီး တိုးေပးတယ္။ အဲဒီလုိဘဲ အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ ပုဂၢလိကကုမၼဏီေတြ private အဲဒီက ပုဂၢလိက ၀န္ထမ္းေတြၾကေတာ့ အျပင္မွာက ေစ်းကြက္က ျပ႒ာန္းတာ။ ေစ်းကြက္က ၀ယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအား လုပ္ခရဲ ႔ လုပ္အားေပါ့။ လုပ္အားရွင္ေတြရဲ ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ ၀ယ္လိုအား ေရာင္းလိုအားက ျပဌာန္းၿပီးေတာ့ အဲဒီ ေဘာဂေဗဒအသံုးအရ အားမွ်ေနတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိတဲ့လုပ္ခကို adjust လုပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီကုမၼဏီပိုင္ရွင္က ေပး။ ဒီနည္းနဲ႔ ေပးတာျဖစ္တယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ဗမာျပည္မွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြကို လစာတိုးတယ္ဆုိတာက တိုးေပးဖို႔ ေပးရမယ့္လစာကို ေငြစကၠဴေတြရိုက္ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ဖက္မွာရွိေနတဲ့ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းရွင္ေတြအတြက္ဆုိရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ ေပးရမယ့္ လုပ္အားခေတြအတြက္ကို ေပးစရာေငြ စီးဆင္းမႈ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိႏုိင္မလား။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ တကယ့္ေတာ့ ၀န္ထမ္းကို လစာတိုးေပးလို႔ရွိရင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးလို႔၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လာလို႔ ၀န္ထမ္းက ၀င္ေငြထြက္ေငြ မမွ်ေတာ့ဘူး။ ဒို႔၀န္ထမ္းေတြေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီ၊ ဒါကို တိုးဖို႔လိုတယ္လို႔ စဥ္းစားတယ္ဆုိရင္ တြက္ရ ခ်က္ရမွာက အခုနတင္ျပတဲ့ CPI ကိုၾကည့္။ ေနာက္တခုက တိုင္းျပည္နဲ႔ခ်ီေနေလေတာ့ money supply ေခၚ ေငြေၾကး ပမာဏ။ တုိင္းျပည္အတြင္းမွာ လဲလွယ္ေနတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ မ်ားေနၿပီလား။ မ်ားေနရင္ ထပ္ ရိုက္ထုတ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ထပ္ရိုက္ထုတ္ရင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက ထပ္တက္မွာ။ လူက ပိုက္ဆံမ်ားရင္ ပိုသုံးမွာ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအေပၚၾကည့္ၿပီး မလုိအပ္ရင္ မရိုက္ေသးဘူး။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ က်င့္သလဲဆုိရင္ အစိုးရက ျပည္သူဆီက ေငြေခ်းတယ္။ ပုဂၢလိကဘဏ္ေတြမွာ အတိုးႏႈန္းျမွင့္လိုက္ရင္ လူေတြက ဘဏ္လာအပ္ရင္၊ ဘဏ္ေခ်းေငြနဲ႔ အဲဒီက တိုးလာတဲ့ ၀န္ထမ္း ေတြကို တိုးေပးမယ့္ လစာကို ဒီနည္းနဲ႔ရွင္းတာ။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ရိုက္ထုတ္လိုက္ကြာ အဲဒီနည္းနဲ႔ ရွင္းတဲ့ ျပႆနာက စတာ။ ဒုတိယပိုင္းျဖစ္တဲ့ ပုဂၢလိကကုမၸဏီေတြက်ေတာ့ ပိုက္ဆံက စက္မရွိေတာ့ ရိုက္မထုတ္ႏုိင္ဘူး။ ရိုက္မထုတ္ႏုိင္ေတာ့ ဘာလုပ္လည္းဆုိေတာ့ သူရဲ ႔ ၀န္ထမ္း၊ သူရဲ ႔ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ပိုက္ဆံတိုးေပးရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ သူ႔ကုန္စည္ကို တင္ရေတာ့တာေပါ့။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္က အလုပ္သမားတေယာက္အတြက္ တိုးေပးလိုက္တဲ့ rate ရွိတယ္။ အဲဒီႏႈန္းအရ ပိုက္ဆံက cost of operation ကုန္ထုတ္စရိတ္ တက္သြားလို႔ရွိရင္ အဲဒီကတက္သြားတဲ့ေငြကို သူရဲ ႔အျမတ္ႏႈန္းကို ကာ မိ ေအာင္အတြက္ ကုန္စည္ေပၚမွာ တင္လိုက္တာ။ ကုန္စည္ေပၚ ေစ်းႏႈန္းတင္လိုက္ရင္ အဲဒီကုန္စည္ ေစ်းတက္သြားတယ္။ ေစ်းတက္သြားရင္ ဘယ္သူက ျပန္ခံသလဲ။ ဒီပစၥည္းကုိ ၀ယ္တဲ့ စားသံုးသူက ပိုက္ဆံ ပို ေပးလုိက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ market economy မွာ အစိုးရကလည္း ၀န္ထမ္းကို လစာ adjust လုပ္ေပးရင္ ငါ ဘယ္ပိုက္ဆံနဲ႔ ေပးမယ္ဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ လိုသလို အဲဒီအစိုးရက တိုင္းျပည္အတြင္းမွာရွိေနတဲ့ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏ money supply ပမာဏ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာအေပၚ ၾကည့္ၿပီးမွ ဒီေငြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ထိန္းမလဲ။ အသစ္ရိုက္ထုတ္ဖို႔ လိုတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ tax payer money ကို ဘယ္လိုသံုးမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ျပည္သူဆီက (public finance) ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြ ေတြက ေခ်းေငြေတြ ေခ်းသံုးမွာလားဆုိတဲ့ ဒီနည္းေတြကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးေခၚၿပီးေတာ့မွ အဲဒီနည္းနဲ႔ရွင္းမွ တိုင္းျပည္ရဲ ႔ စီးပြားေရးစနစ္က တည္ၿငိမ္မွာ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ထင္ရာလုပ္ၿပီး ၀ါဇီ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အားကိုးနဲ႔ ဦးေန၀င္း က လုပ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာ အခုထိတက္ေနတယ္။ အခုက ပိုဆုိးတာေပါ့။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အခု ဦးစိန္ေဌး ေျပာျပတဲ့ ရွင္းျပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက အခုလက္ရွိ ျမင္ေနရတဲ့ လစာတိုးသလို ကုန္ေစ်းႏႈန္းလည္း တိုးလာတယ္ဆုိတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္ထင္ဟပ္မႈ ျဖစ္ေနတာေပါ့။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ဒါေပါ့ တုိက္ရိုက္ဆက္စပ္တယ္။ အခုန ခင္မ်ားေမးတဲ့ ေမးခြန္းမွာတင္ ပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတြလိုတယ္။ ၀န္ထမ္းလစာ တိုးေပးရန္ IMF က တြက္ေပးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဒီက တြက္လိုက္ရင္ သိတာပဲ။ ၀န္ထမ္း အေရအတြက္ဘယ္ေလာက္ရွိ၊ လစာႏႈန္းနဲ႔ ခ်ိန္လိုက္ရင္ တလဘယ္ေလာက္ႏႈန္းတိုး။ တုိးတာၾကည့္လိုက္ရင္ ပမာဏ မ်ားသြားမွာပဲ။ အဲဒီမ်ားတဲ့ ပိုက္ဆံ ဘယ္လိုသုံးမလဲ၊ ဘယ္ကရွာသုံးမလဲဆုိတာကုိ ေျပာေနတာ။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔က လြယ္လြယ္ရိုက္ထုတ္လိုက္ေပါ့ကြာ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ ျပႆနာက (၆၄) ခုႏွစ္ေလာက္ကစတာ ၀ါဇီ စီမံကိန္းႀကီး ဦးေန၀င္း အာဏာသိမ္းခ်ိန္ကစလိုက္တာ အခုဆုိ ႀကီးသထက္ႀကီးၿပီးေတာ့ အရွိန္အဟုန္ျမင့္ ေရာဂါဆိုးႀကီး ျဖစ္ေနတာ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အခုေလာေလာဆယ္ စစ္အစိုးရကို စီမံကိန္းနဲ႔ ေငြေရးေၾကးေရး ဘ႑ာေရးကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီးေတာ့ တရား၀င္ အႀကံေပးေနတဲ့ ျပည္တြင္းစီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံျခားသားပညာရွင္ေတြ မရွိဘူး လား။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ဘ႑ာေရးနဲ႔ အခြန္၀န္ႀကီးဌာနမွာ ဒု-၀န္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔က Eco က ဆင္းတဲ့လူေတြ သူတုိ႔ မသိဘဲ ေနပါမလား။ ေအာက္ကေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ဌာနဆိုင္ရာ ဒီဂ်ီေတြ ဆုိတာက သက္ဆိုင္ရာဌာနက ဒီဘာသာရပ္နဲ႔ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက တာ၀န္ယူေနတာ။ သူတုိ႔တက္တာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း တြက္တက္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ဆရာႀကီးေတြ ျပည္တြင္းမွာ ပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ well-trained western trained ေတြရွိတယ္။ သူတို႔လည္းပဲ က်ေနာ္တုိ႔ကို သင္ခဲ့တာ တတ္တာေပါ့။ အႀကံေတြေပးတာေပါ့။ သို႔ေသာ္ သံုးသလားဆိုတဲ့ ျပႆနာက ဗမာျပည္မွာ ရွိေနတာ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို အႀကံေတြေပးေနလ်က္နဲ႔ ဒီလို ဆိုးက်ိဳးျဖစ္လာႏုိင္တာေတြကို သိရဲ ႔နဲ႔ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြကို ဘာေၾကာင့္လုပ္စရာ ရွိသလဲ။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ မသိဘူး မထင္နဲ႔ ေအာက္ကလူေတြက မေျပာရဲဘူး။ ထိပ္ဆံုးကမသိေတာ့ ျပႆနာရွိတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ဒါက ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီအခ်က္အလက္က ႀကီးစိုးၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အားျဖင့္ ၾကည့္တဲ့အခ်က္က ပိုမ်ားတယ္။ အခုနတင္ျပခဲ့သလို သပြက္အူလိုက္ေနတယ္။ မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ ျဖစ္ေနတာ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ ႀကီးစိုးေနတယ္ဆုိတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ အေလးသာၿပီး ဆုံးျဖတ္တာ။ အဲဒါက က်ေနာ္ ၈၈ ခုႏွစ္မွာ အာဏာကို န၀တ က ယူၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြ လစာတိုးတာက ဘာေၾကာင့္တိုးသလဲဆုိတာက ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လို႔ တုိးတာလည္း ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၈၈ မွာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ၀န္ထမ္းအားလံုးက မဆလပါတီကုိ ဆန္က်င့္သပိတ္ေမွာက္၊ ဆႏၵျပတဲ့အခါ ဆႏၵျပတဲ့ လူေတြကို ၿငိမ္ေအာင္လို႔ လစာနဲ႔ ထိန္းလိုက္တာ။ ဒါ ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ အေလးသာမႈေပါ့။ အဲဒါကို က်ေနာ္ ဆိုလိုတာ။ အခုလည္း ဗမာျပည္မွာ အႏွစ္ (၂၀) ရွိၿပီ ျပန္ၾကည့္လိုက္ ငါးဆယ္ေလာက္တိုးတယ္။ ေလးႏွစ္တႀကိမ္ တိုးတယ္။ အေစာပိုင္း ေမးတဲ့ ေမးခြန္းလို သူမ်ားႏုိင္ငံေတြလို ႏွစ္စဥ္ၫွိႏႈိင္းၿပီးေတာ့မွ သြားၿပီးေတာ့ ေပးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ မလုပ္ဘူး နည္းလမ္း မွားေနတယ္။ ေလးႏွစ္တခါ လိုမွ ထားေပးတာ။ မႏိုင္မနင္းေတြျဖစ္ မရႈႏုိင္မကယ္ႏုိင္ျဖစ္ေတာ့မွ ေပးျပန္ေတာ့မွ က်ေနာ္ေစာေစာပိုင္းက တင္ျပခဲ့တဲ့ စားသုံးသူေစ်းဆႏႈန္းကိန္း ၾကည့္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြရဲ ႔ အႀကံဥာဏ္ကို ယူေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိျဖစ္ေနတာ ဒီေလာက္ေပးလိုက္ရင္ မရဘူးလားကြ - သုံးဆတုိးလိုက္ ေလးဆ တိုးလိုက္ အခုေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ကလည္း အားလံုးၾကားတဲ့အတိုင္း သူ႔၀န္ထမ္း သူ႔၀န္ထမ္းဆိုတဲ့အထဲမွာ စစ္တပ္ရဲ ႔ ေအာက္ေျခ စစ္သားေလးေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခ ဘာမွ ရေပါက္ ရလမ္းမရွိတဲ့ လူ၊ စစ္သားေတြ ျပႆနာတက္တဲ့အခါ ဒါေၾကာင့္ ေပးတာ။ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တာက ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ ဦးစားေပးၿပီးမွ သူတို႔ရဲ ႔ ရွိလာတဲ့ျပႆနာကို အေလးေပးၿပီးမွ အကဲျဖတ္ၿပီးေတာ့ ေပးတာက မ်ားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီျပႆနာေတြက ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမႏုိင္ ျဖစ္ေနတာ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဆိုလိုတဲ့သေဘာက လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္တပ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခတပ္သားေတြရဲ ႔ မေက်နပ္မႈ ျပႆနာ၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြၾကားထဲမွာ ရွားပါးၿပီးေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ တုိးေပးတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး တုိးေပးတာကိုေျပာတာ။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ အဲဒါလည္း ပါတာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ၈၈ ႏွစ္ အေရးအခင္းမွာ ၀န္ထမ္းေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မဆလယႏၱယား ရပ္သြားတယ္။ ရပ္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ မဆလ အစိုးရျပဳတ္က်သြားတယ္။ လက္ေတြ႔သာဓက ထင္ရွားတယ္။ အခုလည္းပဲ အကယ္လို႔ ၀န္ထမ္းက မၿငိမ္လို႔၊ အထူးသျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ေတြက မၿငိမ္ လို႔ ျပန္ပုန္ကန္မယ္၊ ေတာ္လွန္မယ္ဆုိရင္ ျပႆနာရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒါလည္းပါတယ္။ တကယ္တမ္းလည္း ၀န္ထမ္း ေတြမွာ စား၀တ္ေနေရး အေတာ္ၾကပ္တာလည္းပါတယ္။ ဒီတခ်က္တည္းလို႔ မဆုိလိုပါဘူး။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီလုိတိုးေပးလိုက္ရံုနဲ႔ ျပႆနာက ေျပလည္သြားမွာလား။ အေစာက ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြအရ ဆိုလို႔ရွိရင္ လခတိုးသလို ကုန္ေစ်းႏႈန္းလည္း တိုးလာမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ျပႆနာက ေျပသြားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆရတာေပါ့။

ဦးစိန္ေဌး ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမယ္ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္ကေလးကို သာဓက ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ သံဃာမ်ားအေရးအခင္း ၿပီးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ UNDP က တာ၀န္ခံ Charles Petrie က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ UNDP က survey လုပ္ၿပီးေတာ့ အခုနဟာကို တင္ျပတယ္။ consumer price စားသုံးကုန္ေစ်း ဆႏႈန္းကိန္းဟာ ၇၅ ေက်ာ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေငြတရာရွိရင္ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး ရာခိုင္ႏႈန္း က စားတာနဲ႔ ကုန္ေနတယ္။ တခ်ဳိ ႔ေနရာ ေတြမွာဆုိရင္ ၉၀ ေလာက္အထိ ကုန္ေနတယ္။ အစားအေသာက္အတြက္ ကုန္တာက အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနတာ။ ဒီႏုိင္ငံမွာၾကည့္ ေငြ ၁၀၀ ရရင္ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အစားအတြက္ မကုန္ဘူး။ ယိုးဒယားကိုၾကည့္ အဲဒါကို သူက ကုလသမဂၢကို တင္ျပတာ။ အဲဒီလုိ တင္ျပတာနဲ႔ Charles Petrie ကို ဗမာျပည္ကေန ဗိုလ္သန္းေရႊ က ေမာင္းထုတ္လိုက္တာ။ ဒါအေျဖပဲ၊ မွန္တာ ေျပာရင္ လက္မခံဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီျပႆနာေတြ တက္ေနတာ။

http://www.voanews.com/burmese/archive/2010-01/2010-01-23-voa3.cfm မွ