ငရဲမွလာသူတုိ႔ ျပာပူကုိမေၾကာက္ၾကေသာ္လည္း ငရဲသုိ႔ျပန္မသြားေစလုိ ေသာဆႏၵျဖင့္ ....။ ရွင္းတမ္း(၂)

သဒၶါတရားသည္ လူသားတုိင္းမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ အေရးၾကီးဆုံး တရား
တစ္မ်ဳိးၿဖစ္သည္။ ရတနာၿမတ္သံုးပါး၊ ကံ ကံ၏အက်ဳိးတရား၊ ယခုလက္ရွိ ဘ၀
ေနာင္ဘ၀တုိ္႔ ယုံမွားသံသယ မရွိပဲ ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္မႈကုိ `သဒၶါ´ ဟုေခၚ
သည္။ အယူ၀ါဒေရးရာ၌ အျမင္ၾကည္လင္ ျပတ္သားမႈသည္ သဒၶါ၏ အစြမ္းသတိိၱပင္
ျဖစ္သည္။

` ဒါန ´၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္သည္ .. သဒၶါပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သဒၶါစိတ္ရွိမွ
ဒါနေျမာက္သည္။ ဒါနဟု ဆုိရာတြင္ မိဘက သားသမီးမ်ားကုိေပးျခင္း၊ သားသမီး
မ်ားက မိဘတုိ႔ကုိေပးျခင္း၊ ရန္သူကုိ ေၾကာက္၍ေပးျခင္း၊ ရန္သူကုိ
ေအာင္ႏုိင္ရန္္ ေပးျခင္း၊ ျပည္သူမ်ားကအစုိးရအား အခြန္ေပးရျခင္း၊ အစုိးရက
ျပည္သူတုိ႔ကုိ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေစရန္ေဆာင
္ရြက္ေပးျခင္း၊ အသက္အုိး အိမ္စည္းစိမ္ကုိ ကာကြယ္ေပးျခင္း ... စသည္ျဖင့္
လူတစ္ဦးက လူတစ္ဦးကုိ ေပးအပ္သည့္ ပစၥည္း၀တၳဳေပးျခင္း ဟူသမွ်တုိ႔သည္
ဒါနခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဒါနျပဳရာ၌ သဒၶါႏွင့္ပညာ (၂)ပါး
မွ်တညီညြတ္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။

` ဒါန ´သည္ နတ္ျပည္သုိ႔ သြားလမ္းေစာင္းတန္းေလွကားသဖြယ္ ျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာရိကၡာထုပ္ လည္းျဖစ္၏။ ခရီးေျဖာင့္ေသာ လမ္းမႀကီးႏွင့္လည္းတူ၏။
ျမတ္ေသာမဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရရန္ အေၾကာင္းလည္းျဖစ္္၏။ အစုိးရျခင္းကုိလည္း
ျဖစ္ေစတတ္၏။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိလည္း ေပးတတ္၏။ မိမိကုိယ္ကုိလည္း
ေစာင္မတတ္၏။ ခ်မ္းသာကုိလည္း ပြားေစတတ္၏။ မယဥ္ေက်းေသာသူကုိ လည္း
ယဥ္ေက်းေစတတ္၏။ အလံုးစံုေသာ အက်ဳိးကုိလည္း ၿပီးေစတတ္၏။ ဒါနသည္
အျမတ္မဂၤလာတစ္ပါးလည္းျဖစ္၏ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး ဓမၼဒူတအရွင္ ပညာေဇာတ ေရးသားေသာ
` ဒါန ၀တၳဳ´တြင္ေဖၚျပထားပါသည္။

`ဣစၧာသမယ ပတၱျမားပမာ လုိရာကုိေပးႏုိင္ေသာ ဒါန´ကုိ လ်စ္လ်ဴရႈသူ၊
ရုတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕သူ၊ မနာလုိသူ၊ ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ျပဳလုပ္သူ၊ ဟန္႔တားဖ်က္ဆီးသူ၊
မိစၧာအယူရွိသူတုိ႔သည္
ဓမၼ ႏ ၱရာယ္တုိ႔ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပပါေတာ့မည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္လုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ `နာေရးကူညီမႈ အသင္း
(ရန္ကုန္)´ႏွင့္ အခမဲ့ေဆး၀ါးကုသေပးေနေသာ `သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္း´ သုိ႔
လွဴဒါန္းၾကကုန္ေသာ အလွဴရွင္၊ ဒါနရွင္တုိ႔၏ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္ ေတာ့သည္။
ရွိ၍လွဴျခင္း၊ မရွိဘဲႏွင့္ လွဴျခင္း
ရွိ၍ ဒါနလုပ္ျခင္း၊ မရွိဘဲႏွင့္ ဒါနလုပ္ျခင္း
တုိ႔ျဖစ္သည္။

မိမိတြင္ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာျပည့္စံု၍ လွဴဒါန္းျခင္း၊
ဒါနလုပ္ႏုိင္ျခင္းတုိ႔ရွိ သလုုိ ... မိမိ၏ လုပ္အား၊ စြမ္းအား၊ ဥာဏ္အား
(ကုိယ္ခႏၶာအားရင္း၍) လွဴဒါန္းျခင္း၊ ဒါနလုပ္ျခင္းတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ယင္းကုိ ထမင္းအုိးခ်က္သည္ႏွင့္ တင္စားေျပာလုိသည္။ ထမင္းအုိးက်က္ ရန္
ထင္းေကာင္းေကာင္းလုိသည္။ ထင္းကုိေလာင္ၿမိဳက္ရန္ မီးေကာင္းေကာင္းလုိ သည္။
မီးေကာင္းလွ်င္ ထင္းမီးေတာက္မည္။ ထင္းမီးေကာင္းလွ်င္ ထမင္းအုိး
ျမန္ျမန္က်က္မည္ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ -
ထင္းကုိ သဒၶါစိတ္
မီးကုိ ဒါနစိတ္
ထမင္းအုိးကုိ ကုသုိလ္စိတ္ ဟုတင္စားလုိက္ရပါသည္။
ထင္းေကာင္း၍ မီးေကာင္းသည္။ မီးေကာင္း၍ ထမင္းက်က္သည္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အက်ဳိးေပးရာမွာ ေစတနာကသာ အက်ဳိးေပးႏုိင္၍ ၀တၳဳကအက်ဳိးမေပး ႏုိင္။
ယင္းသုိ႔ အက်ဳိးမေပးႏုိင္ပါဘဲလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပစၥည္း၀တၳဳကုိ
ဒါနဟုေခၚသနည္း။ အက်ဳိးေပးရာ၌ ေစတနာကသာကံျဖစ္၍ အက်ဳိးေပးႏုိင္ ေသာ္လည္း
ထုိေစတနာသည္ ပစၥည္း၀တၳဳထင္ရွားရွိ၍ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေစတနာမွသာ ဒါနကံအတြင္း
သြတ္သြင္းႏုိင္သည္ျဖစ္၏။ ပစၥည္း၀တၳဳသည္ လည္း ဒါနကံေျမာက္ဖုိ႔ရန္
အေရးႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ `လွဴဖြယ္၀တၳဳ ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိးရသည္´
ဟုဆုိလွ်င္ မမွားႏုိင္ေပ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ အလွဴရွင္မ်ားလွဴဒါန္းေသာ ေဆး၀ါး၊ ေငြေၾကးတုိ႔ျဖင့္
နာမက်န္းျဖစ္ေသာ (၇)ရက္သားသမီးမ်ား၊ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ ေျပာင္းသြားၾကကုန္ ေသာ
(၇)ရက္သားသမီးတုိ႔၏ နာေရးကိစၥမ်ားကုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ ၾကားခံေပးဆပ္ေန
ၾကသူတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထုိသုိ႔ ထမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္ျခင္းမွာ အလွဴရွင္တုိ႔၏
သဒၶါစိတ္၊ ကုသုိလ္စိတ္၊ ဒါနအလွဴတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

အလွဴရွင္ မရွိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားအတြက္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါ။
သဒၶါစိတ္ မရွိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားအတြက္ မေပးဆပ္္ႏုိင္ပါ။
ဒါန မရွိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားအတြက္ မရပ္တည္္ႏုိင္ပါ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ လုပ္ငန္းသည္ အလွဴရွင္တုိ႔ႏွင့္ တုိက္ရုိက္
ဆက္ႏြယ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ လူမႈေရးလုပ္ငန္းသည္ N.G.O အဖြဲ႔အစည္း
ျဖစ္ေသာ္လည္း အျခားအျခားေသာ ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ N.G.O အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္
လုပ္ေဆာင္မႈ၊ ခံယူမႈ၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ မတူညီပါ။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ
...
ကုိယ့္လမ္း ... ကုိယ္ေလွ်ာက္ ...
ကုိယ့္သီလ ... ကုိယ္လံု ... ရန္သာ အေရးႀကီးပါသည္။

ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ နာေရးကူညီမႈအသင္းအတြက္ Proposal တင္ျခင္း၊
အျခားေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ အလွဴခံျခင္းတုိ႔သည္ ယေန႔တုိင္ (၂၀၀၁ -
ခုႏွစ္မွစ၍) မရွိခဲ့ပါ။ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပအလွဴရွင္၊ ဒါနရွင္၊
သဒၶါတရားျပည့္၀ေသာ အလွဴရွင္မ်ား၏ အလွဴေငြမ်ားကုိသာ စနစ္တက် စိစစ္လက္ခံ၍
နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ဒုကၡသည္မ်ားထံ တုိက္ရုိက္ကူညီပ့ံပုိးမႈကုိ
လုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ အသင္းတစ္သင္းသာျဖစ္သည္။
အလွဴရွင္တုိ႔၏ သဒၶါစိတ္၊ ဒါနစိတ္၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈႀကီးေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သည္ ယေန႔တုိင္ အမ်ားျပည္သူ
ဘက္မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ ပံ့ပုိးကူညီႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤသုိ႔လွဴဒါန္းၾကရာ၀ယ္ ... ဥပမာအားျဖင့္ သာဓကျပဳေျပာရမည္ဆုိပါက ...

လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ခန္႔က ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ တရားပြဲမ်ားကုိ ႏွစ္စဥ္
က်င္းပေပးေနေသာ ကံျမင့္ (စမ္းေခ်ာင္း)ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ
အေၾကာင္း အရာကေလးတစ္ခုကုိ တင္ျပလုိပါသည္။

တရားပြဲသုိ႔ တရားနာရန္ လာေရာက္ၾကကုန္ေသာ (၇)ရက္သားသမီး အေပါင္းတုိ႔က
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)အလွဴခံဌာနသုိ႔ အလွဴေငြမ်ား
လာေရာက္လွဴဒါန္းၾကသည္မွာ အလြန္ပီတိျဖစ္စရာ၊ သာဓုအႏု
ေမာဒနာေခၚစရာပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕သည္ အလွဴေငြ (၁)သိန္း၊ (၅)ေသာင္း၊ (၁)
ေထာင္စသည္ျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လွဴဒါန္းၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္ အလွဴခံဌာန
ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွ ကေလးမေလးတစ္ဦးသည္ မေယာင္မလည္ရပ္ၾကည့္ ေနသည္။
တရားပြဲစခါနီးတြင္ အလွဴခံဌာနမွ အလွဴရွင္မ်ား နည္းပါးသြားခ်ိန္
ထုိကေလးမေလးသည္ မ၀ံမရဲႏွင့္ သိမ္ငယ္စြာ စကားေလးတစ္ခြန္းလာေရာက္
ေျပာျပပါသည္။ `သမီးလည္း ေငြလွဴခ်င္ပါတယ္ ... သမီးအိမ္က အေဖေနမ
ေကာင္းျဖစ္ေနတာရယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သမီးအေမဆံုးပါးသြားတာရယ္ကုိ
ကုသုိလ္ေလးလုပ္ခ်င္လုိ႔ပါ´...တဲ့၊ ထုိအခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွလည္း `ရပါတယ္
ခင္ဗ်ာ ... လွဴႏုိင္ပါတယ္´ လုိ႔ေျပာေတာ့ သူမက `သမီးမွာ
ေစ်းေရာင္းလုိ႔ရတဲ့ အထဲက အေဖအုိႀကီးရဲ႕ ေဆး၀ါးခရယ္၊ထမင္းစားဖုိ႔ရယ္ ...
ႏုတ္လုိက္ေတာ့ ဒီ (၅)က်ပ္ဘဲက်န္လုိ႔´ ပါတဲ့ဗ်ာ...။ `သမီးရယ္ ...
(၅)က်ပ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ (၁)က်ပ္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သဒၶါစိတ္က အေရးႀကီးပါတယ္ ...။
သဒၶါတရားနည္းမ်ားမဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ ပါတယ္´ လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ့ ... သူမ၏
ညိွဳးငယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ၀င္းပသြား ၿပီး
(၅)က်ပ္တန္ႏြမ္းႏြမ္းေလးကုိထုတ္၍လွဴဒါန္းကာ အလွဴခံျဖတ္ပုိင္းစာရြက္ကုိ
တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကုိင္ၿပီး တက္ၾကြေသာေျခလွမ္းႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြား
သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔ ေငးေမာၾကည့္ယင္းႏွင့္
သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚဆုိမိပါ သည္။

ထုိ႔အျပင္ ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္၊ နႏၵာ၀န္ေစ်းမိသားစု ေစတနာရွင္မ်ား ၏
သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းသုိ႔ လစဥ္အလွဴေငြလွဴဒါန္းၾကပံုကုိ တင္ျပပါဦးမည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)၏ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ
(၂)ရက္ေန႔မွစ၍ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္း စတင္ဖြင့္လွစ္ၿပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊
လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး နာမက်န္းျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအား အခမဲ့
ကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆး၀ါးကုသေပးေနေၾကာင္း ၾကားသိရေသာအခ်ိန္တြင္ . . . . . .
ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္မွ ဦးစစ္ကြင္း (စတုိင္သစ္လၻက္ရည္ဆုိင္)၊
ဦးမ်ဳိးတင့္၊ ဦးအႀကဴး၊ ဦးလႈိင္ျမင့္၊ ဦးေအာင္ျမင့္၊
ဦးစုိးႏုိင္ႏွင့္ ဦးျမင့္ေဇာ္တုိ႔ မိတ္ေဆြတစ္စု သည္ မုဒိတာပြားကာ
၀မ္းေျမာက္မိသျဖင့္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းကုိ မည္ကဲ့
သုိ႔ပံ့ပုိးကူညီကုသုိလ္ျပဳၾကရမည္ကုိ စုစည္းတုိင္ပင္ခဲ့ၾကသည္။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏အသင္းရံုး (ယခင္သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္)သုိ႔
လာေရာက္ေလ့လာၿပီး ညိွႏႈိင္းတုိင္ပင္ကာ စိတ္ပါ၀င္စားသူ အလွဴရွင္မ်ား၏
တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ လွဴဒါန္းေငြမ်ားကုိ စနစ္တက်ေကာက္ခံစုစည္း၍ သုခကုသုိလ္
ျဖစ္ေဆးခန္းသုိ႔ လွဴဒါန္းႏုိင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။
နႏၵ၀န္ေစ်းသူ/ေစ်းသား မ်ားကလည္း မိမိတုိ႔ေန႔စဥ္၀င္ေငြမွ
စုစည္းလွဴဒါန္းလုိၾကသျဖင့္ တေပါင္းတည္း စုစည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါသည္။
အလွဴေငြမ်ားကုိ စနစ္တက်စာရင္းျပဳစု၍ အလွဴ ရွင္မ်ားသိရွိႏုိင္ရန္
စနစ္တက်ေၾကျငာခဲ့ၿပီး (၁)လထက္ (၁)လ လွဴဒါန္းလုိသူ ေစတနာရွင္မ်ား
တုိးပြားလာခဲ့ရာ ယခုဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းသုိ႔
(၃၂)ႀကိမ္ေျမာက္လွဴဒါန္းခဲ့ရာ သိန္း (၂၄၀)ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ နႏၵ၀န္ေစ်းတြင္ ပန္းေရာင္းခ်ေနသည့္ အေမႀကီး ေဒၚသန္းက
ေန႔စဥ္ပန္းေရာင္းရေငြမွ (၂၀၀)က်ပ္ကုိစုစည္း၍ လွဴဒါန္းျခင္း၊
ကုန္စိမ္းေရာင္း ေသာ ေဒၚသန္းစိန္၏ ေခၽြးနဲစာဒါနအလွဴ၊ ဆံသဆုိင္မွ
ကုိၾကည္လြင္မွလည္း ေစ်းဦးေပါက္ေငြမွ (၂၀၀)က်ပ္ေန႔စဥ္ လွဴဒါန္းျခင္း၊
အေမႀကီး ေဒၚျမင့္မိသားစုက လည္း မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ခ်ဳိ႕တဲ့လွသျဖင့္
ေနအိမ္ကုိျပင္ဆင္ႏုိင္ျခင္းမရွိေသးဘဲ အမုိးအကာမလံုၿခံဳေနၾကေသာ္လည္း
သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းသုိ႔ လွဴဒါန္းလုိ စိတ္ျပင္းျပၾကသျဖင့္ ေခၽြးနဲစာမွ
အိမ္ျပဳျပင္ရန္ မျဖစ္မေနရေအာင္ စုေဆာင္းထား ေသာ ေငြက်ပ္ (၁)သိန္းတိတိကုိ
လွဴဒါန္းကာ ပီတိအၿပံဳးဖံုးလႊမ္းေနျခင္းကုိ ျမင္ရ သည္မွာလည္း
မုဒိတာပြားစရာျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း
(ရန္ကုန္)သုိ႔ လာေရာက္လွဴဒါန္းသူအခ်ဳိ႕မွာ မိမိတုိ႔မဂၤလာ
ပြဲအခမ္းအနားျပဳလုပ္ၿပီး လာေရာက္၍ သတုိ႔သမီး၊ သတုိ႔သား၀တ္စံုျဖင့္ လာ
ေရာက္လွဴဒါန္းမႈမ်ား မိမိတုိ႔၏ သားသမီးရင္ေသြးငယ္တုိ႔ ေမြးေန႔ရက္တြင္
ေမြးေန႔ ပြဲအခမ္းအနား လုပ္ေဆာင္ျခင္းမျပဳဘဲ အလွဴဒါန
လာေရာက္ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ လစဥ္ လာေရာက္ လွဴဒါန္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ေပးျခင္း
စသည္တုိ႔ျဖင့္ ငယ္ရြယ္သူ၊ မ်ဳိးဆက္္သစ္ကေလးငယ္မ်ား၏ စိတ္တြင္ ကုသုိလ္ေရး၊
လူမႈေရးစိတ္ဓါတ္မ်ားကုိ ပြားမ်ား ယံုၾကည္သက္၀င္မႈမ်ား ရွိလာေစေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားတင္မက ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္စလင္
အစရွိေသာဘာသာျခားမ်ားပင္ သဒၶါတရားထက္သန္စြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔၏လုပ္ရပ္၊
စြမ္းေဆာင္ခ်က္၊ ေပးဆပ္မႈမ်ားကုိ အသိအမွတ္ျပဳ၍ တက္တက္ၾကြၾကြြ
လွဴဒါန္းမႈမ်ားရွိခဲ့သည္။










သုိ႔ရာတြင္ ... ယခုကၽြန္ေတာ့္၏ရွင္းခ်က္၊ ကၽြန္ေတာ့္၏ရွင္းတမ္းထုတ္ရပါ ေတာ့မည္။

အေၾကာင္းမွာ ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကံဳခဲ့ဘူးပါသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ မ်ားစြာရွိခဲ့ဘူးပါသည္။ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ား
မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မွတ္မွတ္ရရရွိခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာအခ်ဳိ႕ကုိသာ ကၽြန္ေတာ္
တင္ျပပါမည္။

ကုိယ့္ေပါင္ ... ကုိယ္လွန္ေထာင္းပါရေစေတာ့ ။
ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား
ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ... (၆)ႏွစ္ခန္႔ ကျဖစ္ပါသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ၿမိဳ႕နယ္ ... ရပ္ကြက္တစ္ခုအတြင္းမွ
ရပ္ကြက္မိသားစုမ်ားမွ သဒါၶတရားထက္သန္စြာျဖင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း
(ရန္ကုန္)သုိ႔ ေငြလွဴဒါန္းပြဲေလးလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းၾကား၍
ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔၀မ္းေျမာက္စြာ အလွဴေပးပြဲသုိ႔ သြားေရာက္ၾကပါသည္။
ယင္းရပ္ကြက္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ေန႔စား အလုပ္သမားမ်ား၊
ကေလးငယ္မ်ားတုိ႔အား စတုဒီသာထမင္းေကၽြးပြဲႏွင့္ ေငြလွဴဒါန္းပြဲကုိ
တစ္ႀကိမ္တည္းက်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထမင္းလာေရာက္စားေသာက္ၾကေသာ လူမ်ား၏
၀မ္းသာမႈပီတိမ်ားႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိစဥ္အခါက
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ တစ္ရပ္ကြက္လံုး
တစ္ၿမိဳ႕နယ္လံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ကုန္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္
ရပ္ကြက္အတြင္းမွ လူတစ္ခ်ဳိ႕တုိ႔ေရာက္လာၿပီး ဘာအတြက္လာ ရသနည္း၊ ဘာ
လုပ္ဖုိ႔လွဴသလဲ၊ ဘာအတြက္ေကၽြးရသလဲ၊ ဘယ္လုိရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ လုပ္ရသလဲ
...စသျဖင့္ `လဲ`ေပါင္းမ်ားစြာ မုိးမႊန္ကုန္ေတာ့သည္။ အလွဴရွင္တုိ႔ ၏
မ်က္ႏွာတုိ႔ သည္ ညိွဳးငယ္စြာျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ကုိသာ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းျမင္
လုိက္ရသည္။

ေနာက္ ... လြန္ခဲ့ေသာ (၄)ႏွစ္ခန္႔က ျဖစ္ပါသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ပုသိမ္ညႊန္႔ရပ္ကြက္၊ လမ္းတစ္လမ္းတြင္
တရားပြဲတစ္ပြဲက်င္းပလ်က္ ရွိသည္။ တရားေဟာဆရာေတာ္ႀကီးမွ ဤတရားပြဲမွ
ေကာက္ခံရရွိေသာ အလွဴ ေငြမ်ားကုိ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)သုိ႔
လွဴဒါန္းလုိပါေၾကာင္း အေၾကာင္း ၾကားသည့္အတြက္ ညတရားပြဲၿပီးခ်ိန္တြင္
လာေရာက္အလွဴခံရန္ႏွင့္ တရားပြဲက တရားကုိခ်စ္ခင္၊ တရားကုိျမတ္ႏုိးၾကေသာ
(၇)ရက္သားသမီးတုိ႔မွ ဆရာေတာ္ ႀကီးအား လွဴဒါန္းမႈအစုစုကုိ ယခုကဲ့သုိ႔
နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)သုိ႔ တဆင့္လွဴဒါန္းမႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ
သာဓုေခၚဆုိရန္ ေစာင့္စားေနၾက သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ည
(၇)နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ တရားပြဲၿပီးစီးမည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ကုိက္ခါ
သြားေရာက္အလွဴခံရန္ တက္ၾကြစြာျဖင့္ ခ်ီတက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ...
လမ္းတ၀က္ခန္႔အေရာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာသည္။
`ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လာေနပါၿပီခင္ဗ်ာ ... ေရာက္ဖုိ႔ (၃)မိနစ္ခန္႔သာ
လုိပါေတာ့တယ္` ဟု ဖုန္းကုိင္ကုိင္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္၀မ္းေျမာက္စြာ
ေျပာဆုိမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ... တဖက္မွေျပာသည့္ တရားပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔မွ
အလွဴေငြေပးအပ္မည့္ `ဥပါသကာ`၏အသံမွာ ညိွဳးငယ္စြာျဖင့္ `ဆရာေရ ...
လာလုိ႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ၊
မလွဴျဖစ္ေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ`ဟူ၍ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
အေတာ္အံ့ၾသသြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားအေျဖရွာ ၾကည့္ေသာ္လည္း
အေျဖမရခဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲ ... ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ... စသျဖင့္ ျပန္ေမးခ်ိန္မရခဲ့
။ တဖက္မွ ဖုန္းပိတ္လုိက္သည္ကုိသာ သိလုိက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ နံနက္တြင္မွ
အေၾကာင္းစံုသိရေတာ့သည္။ ၿမိဳ႕နယ္မွ လူအခ်ိဳ႕က ဒီအသင္းကုိမလွဴရဘူး၊
လွဴခ်င္သပဆုိရင္ သူတုိ႔ရဲ႕အသင္းရွိတယ္ ... အဲဒီ အသင္းကုိသာလွဴရမယ္ ... ဟု
ေျပာၾကားသြားျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိစဥ္က တရားေဟာ ဆရာေတာ္သည္လည္း
သူတုိ႔ကုိ ဥေပကၡာထားကာ တရားနာပရိ သတ္ႀကီးအတြက္ ေမတၱာသုတ္ တရားေတာ္မ်ားသာ
ေမတၱာဓါတ္မ်ား ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ရ သည္ဟု ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာၾကားသိခဲ့ရသည္။

ေနာက္ ... လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္ခန္႔ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အသင္းသုိ႔
လွဴဒါန္းေနၾကေသာ ၾကည္ျမင့္တုိင္၊ ကမ္းနားေစ်းမိသားစု ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္စဥ္
ႏွစ္သစ္ကူးၿပီး ႏွစ္ဆန္း (၁)ရက္ (အဂၤလိပ္လုိ ဇႏၷ၀ါရီလ (၁)ရက္)ေန႔တြင္
ေစ်းမိ ေစ်းဖမ်ားကဦးစီး၍ ေစ်းသူေစ်းသားမ်ား၊ ေစ်း၀ယ္သူမ်ား၏ နာေရးကူညီမႈ
အသင္း (ရန္ကုန္)သုိ႔ အားတက္သေရာ ေခၽြးနည္းစာမွ လွဴတန္းၾကသည့္ အလွဴ
ပြဲေန႔၊ မဂၤလာရွိသည့္ေန႔ရက္တစ္ရက္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းေန႔တြင္ ေစ်းသူ/
ေစ်းသားမ်ား ၀ုိင္း၀န္းခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ျမန္မာ့တုိ႔ရဲ႕ မုန္႔ဟင္းခါးကုိ
ရာ၀င္အုိး ႀကီးမ်ားႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္၍ လာေရာက္သူမွန္သမွ်ကုိ
စတုဒီသာေကၽြးေမြး၍၊ နာေရး ကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)သုိ႔
စုေပါင္းလွဴဒါန္းျခင္း အခမ္းအနားကုိ ႏွစ္စဥ္မပ်က္ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ... ထုိႏွစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပုိင္း ဒီဇင္ဘာလသုိ႔ေရာက္ေသာ္
... ေစ်းမိေစ်းဖမ်ားထံမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီသုိ႔ အေၾကာင္းၾကားလာေတာ့သည္။
`ကုိေက်ာ္သူေရ ... စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီႏွစ္ကစၿပီး
လွဴဒါန္း ပြဲလုပ္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး`တဲ့။ အေၾကာင္းမွာ ... အထက္တြင္
ေျပာခဲ့သည့္အ တုိင္း ၿမိဳ႕နယ္မွ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ေက်ာ္သူကုိ မေခၚရဘူး၊
ေက်ာ္သူ႕အသင္းကုိ မလွဴ ရဘူး၊ လွဴျခင္းလွဴ သူတုိ႔ရဲ႕အသင္းကုိသာ လွဴရမည္ဟု
တခ်က္လႊတ္ေျပာၾကား လုိက္ျခင္းပင္၊ သုိ႔တည္းမဟုတ္ပါက ...
ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ေနရာေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္ ဟူ၍လည္း ေနာက္ဆက္တြဲ
ေျပာၾကားခ်က္လည္းပါလာသည္။ ဣႆာမစာၦရိယ စိတ္မ်ားပြားမ်ားေနမႈပင္
ျဖစ္ေတာ့သည္။ သုိ႔အတြက္ ... ကၽြန္ေတာ္ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္
ရွက္မိသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ကုသုိလ္အလွဴမ်ဳိးကုိ လူ႔ျပည္မွလြဲ၍ က်န္
(၃၁)ဘံုတြင္ မည္သည့္ဘံုတြင္မွ မရႏုိင္ေသာ ကုသုိလ္အလုပ္မ်ဳိးပင္ျဖစ္္ သည္။
ထုိကုသုိလ္အလုပ္မ်ဳိးကုိ ဓါးျမတုိက္ခံရျခင္း၊
အႏုၾကမ္းစီးခံရျခင္း၊
ပိတ္ဆုိ႔တားျမစ္ခံရျခင္း တုိ႔သည္ လြန္စြာရွက္ ဖြယ္ျဖစ္ေတာ့သည္။

မြန္ျမတ္သည့္ဒါနအလွဴပြဲကုိ တားျမစ္သူ၊ ေႏွာက္ယွက္သူ၊ ဖ်က္ဆီးသူတုိ႔ သည္
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လားဟု သံသယျဖစ္မိသည္။ ဒိ႒ိအယူ၀ါဒ ေတြလား၊ ဓမၼ ႏ
ၱရာယ္ေတြ မ်ားလားဟု သတ္မွတ္မိသည္။ အျခားေသာအျခား ေသာ ဘာသာ ၀င္မ်ားတြင္
ဤကဲ့သုိ႔အက်င့္ဆုိး၊ အက်င့္ပ်က္၊ သီလေဖာက္ျပန္ တဲ့သူေတြ ရွိသည္ဟုု
မၾကားမိ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေပါင္ ကုိယ္လွန္ေထာင္းကာ
ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္ဓါးနဲ႔ လွီးလုိက္ခ်င္ရဲ႕ဟု စိတ္တြင္ျဖစ္ေပၚ လာသည္။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ကုိယ့္လမ္းကုိယ္သြား၊ ကုိယ့္
တာ၀န္ကုိယ္ေၾက၊ ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္လုပ္၊ ကုိယ့္သီလကုိယ္လံုေအာင္ထား၍
ျဗဟၼစုိရ္ႏွလံုးသားကုိ လက္ကုိင္ျပဳကာ လူမႈေရးလမ္းေၾကာင္းကုိ ဆက္လက္
ခ်ီတက္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမည္ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အသင္းအဖြဲ႔သုိ႔ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပမွ လွဴဒါန္းမႈျပဳၾကေသာ
အလွဴရွင္မ်ားကုိလည္း ေန႔စဥ္ေမတၱာပုိ႔ အမွ်ေ၀၍
လွဴဒါန္းမႈအစုစု(နည္းမ်ားမဆုိ) လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ -
သာဓု .... သာဓု .... သာဓု ဟု ေခၚဆုိလုိက္ပါသည္။

ေရွ႕ဆက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းမည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ေတြ႔ရွိ
အုံးမည့္ မိစာၦအယူ၀ါဒမ်ား၊ ဒိ႒ိအယူ၀ါဒမ်ား၊ ဣႆာမစၧရိယစိတ္ရွိသူမ်ား၊
အေႏွာက္အယွက္၊ အဟန္႔အတား၊ အဖ်က္အစီးမ်ား ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္ရွိေသာ္ ဘဘဦးသုခ
၏ သုခအာသီသဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကုိခံယူကာ လက္ကုိင္ျပဳ၍ ရင္ဆုိင္သြားေတာ့မည္ဟု
ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါေတာ့သည္။

သုခ အာသီသ

ဘ၀ခံုရံုးမွာ
တရားခံလည္းမျဖစ္လုိပါ ...
တရားလိုလည္းမျဖစ္လုိပါ ...
သက္ေသလည္းမျဖစ္လုိပါ ...
ေျပာလာသမွ် ေစာဒကမတက္လုိပါ ...
ေလာကဓံတရား ထုိရွစ္ပါး
ဘုရားေသာ္မွ ျငင္းမရ
မင္းက ဘာမုိ႔လဲ ဟု
အၿမဲဆင္ျခင္ေနလုိပါသည္ .... ။


`ဒါန`ႏွင့္ပတ္သက္၍ စာသားမ်ားစကားလံုးမ်ားသည္ ဆရာေတာ္ ဓမၼဒူတ
အရွင္ပညာေဇာတ၏ `ဒါန၀တၳဳ`မွျဖစ္ၿပီး ေပါက္ေစတီေက်ာင္းတုိက္ ဆရာေတာ္ ႀကီး
(ရွစ္မုိင္၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္)၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္
ထုတ္ႏုတ္ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္။

ငရဲမွလာသူတုိ႔ ျပာပူကုိမေၾကာက္ၾကေသာ္လည္း ငရဲသုိ႔ျပန္မသြားေစလုိ ေသာဆႏၵျဖင့္ ....။


ေက်ာ္သူ

မိတ္ေဆြတစ္ဦးမွေပးပို႔ေသာေမးလ္ကိုေဖာ္ျပသည္။