သတိထားစရာဒီမုိကေရစီအႏၱရာယ္

သရက္ေစ့က သရက္ပင္ျဖစ္ၿပီး သရက္သီးသီးလာေအာင္ေစာင့္ရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးမွာေတာင္ ခ်က္ခ်င္းမေအာင္ျမင္ဘူး။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာေစာင့္ရတယ္။ ဒီမိုကေရစီအျမစ္တြယ္ေအာင္လုပ္ရတဲ့ ကိစၥဟာသရက္သီးသီးလာေအာင္လုပ္ရတဲ့ကိစၥထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ မနိႈင္းယွဥ္သာေအာင္ပိုခက္တယ္။ ဒီကိစၥဟာ အခုခ်က္ခ်င္းေအာင္ျမင္နုိင္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။အေနာက္ဘက္က နုိင္ငံေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမုိကေရစီဟာခပ္လြယ္လြယ္ ခပ္ျမန္ျမန္အျမစ္မတြယ္ဘူး။ ေနာင္ကိုလည္းခပ္လြယ္လြယ္အျမစ္တြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ဒီမုိကေရစီကို အျမစ္တြယ္လာေအာင္လုပ္ေပးခ်င္တဲ့သူေတြဟာ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး လုပ္ရမွာပဲ။ ဒီမုိကေရစီ အျမစ္တြယ္လာေအာင္လုပ္ရတဲ့အလုပ္မွာ အဓိကအပိုင္းႀကီးႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ တစ္ပိုင္းက ဒီမိုကေရစီ ကိုအႏၱရာယ္ျဖစ္လာနုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အျမင္မွန္ရလာေအာင္လုပ္ေပးရတဲ့ အပိုင္းျဖစ္တယ္။ တျခားတစ္ပုိင္းကေတာ့ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက ဒီမုိကေရစီကို အသက္ေပးၿပီးကာကြယ္တဲ့ စစ္သားေကာင္းေတြျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးရတဲ့ အပိုင္းျဖစ္တယ္။ အႏၱရာယ္ျဖစ္လာနုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုတာ ဘယ္သူေတြလဲ။ ဒီမုိကေရစီအျမစ္တြယ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနရတဲ့ နုိင္ငံေတြမွာ အၾကမ္းအားျဖင့္ အႏၱရာယ္သံုးမ်ိဳးသံုးစားျဖစ္ေပၚလာနုိင္စရာအေၾကာင္းရွိတယ္။ အဲဒီသံုးစားကိုအခုလိုေဖာ္ျပခ်င္တယ္
၁။ တခ်ိဳ႕နုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ အစတုန္းကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အာဏာရလာသူေတြပါဘဲ၊ ဒါေပမယ့္တျဖည္းျဖည္းၾကာလာေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားမႈေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ခုစလံုးေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔အေပၚမွာ အၾကည္ညိဳပ်က္လာၾကတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ရင္သူတုိ႔ ဧကန္ရံႈးေတာ့မွာပဲဆိုတာကို သိတဲ့အခါ ဒီအာဏာရနုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီးေရြးေကာက္ပြဲကို ေရႊ႕ဆုိင္းပစ္တတ္ၾကတယ္။ အကယ္၍ဒီလုိေရႊ႕ဆုိင္းလို႔မရေတာ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုျပန္ရင္လည္း သူတုိ႔အနုိုင္ရေအာင္ ညစ္ပတ္တဲ့နည္းမ်ိဳးစံုကို သံုးတတ္တယ္။ အဲဒီညစ္ပတ္တဲ့နည္းေတြကလည္း သူတုိ႔ကိုမကယ္နုိင္ေတာ့ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတ္ို႔ရံႈးသြားရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကိုဒီနုိင္ငံေရးသမားေတြက လက္မခံဘူး။ လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ဒီလူေတြဟာ အာဏာသိမ္းတတ္တယ္။ အဲဒီနုိ္င္ငံေရးသမားေတြက ပထမ အႏၱရာယ္ျဖစ္တယ္။
၂။ တခ်ိဳ႕နုိင္ငံေရးသမားေတြရွိတယ္ ။ သူတုိ႔မွာ အရည္အခ်င္းလည္းမရွိ ကိုယ္က်င့္တရားလည္းမရွိတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထု ၾကည္ညိုမႈကိုဘယ္အခါမွ သူတုိ႔မရခဲ့ၾကဘူး။ေနာင္လည္းရဖို႔အေၾကာင္းမရွိဘူး။ အဲဒီနုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ဒီမုိကေရစီကို ပုတ္ခတ္မယ္။ ဒီမုိကေရစီအရက်င္းပေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ကိုသူတို႔ ရံႈ႕ခ်မယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ သူတုိ႔ေထာက္ခံမယ့္ နုိင္ငံျခားအစိုးရေတြဆီက သူတုိ႔အာဏာသိမ္းဖို႔ အကူအညီေတာင္းၿပီးသူပုန္ထမယ္။ အဲဒီနုိင္ငံေရးသမားေတြက ဒုတိယအႏၱရာယ္ျဖစ္တယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ေလာကီသားေတြျဖစ္တဲ့အတုိင္းနုိင္ငံေရးသမားေတြကိုတျဖည္းျဖည္းအားက်လာၿပီး အာဏာလိုခ်င္ျပန္တယ္။သူတို႔ရဲ႕ လက္ထဲမွာ လက္နက္အျပည့္အစံုရွိတာေၾကာင့္ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္အာဏာ သိမ္းရတာဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လူထုဆီကအာဏာသိမ္းရတာထက္ ပိုၿပီးလြယ္ေနတယ္။ ဒါဟာ တတိယ အႏၱရာယ္ျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္ၿပီးခါစ ဒီမုိကေရစီအျမစ္မတြယ္နုိင္ေသးတဲ့ နုိင္ငံမ်ိုုဳးေတြမွာ လူထုေရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ တန္ဖုိးကို ေသေသခ်ာခ်ာသေဘာမေပါက္ေသးဘူး။ ဒီမုိကေရစီမရွိရင္ျပည္သူလူထုဟာ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုတာကိုလည္း သူတို႔ေကာင္းေကာင္းမေတြးနုိင္ေသးဘူး။ လက္နက္နဲ႔ အာဏာလုတဲ့စနစ္ဆိုးဟာ အျမစ္တြယ္လာရင္ နုိင္ငံဟာ ဘယ္ေလာက္ နစ္နာမယ္ဆိုတာကိုလည္းသူတုိ႔မေမွ်ာ္ၾကည့္တတ္ေသးဘူး။နုိင္ငံျခားမွာ တပည့္ခံရတာဟာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကိုဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္တယ္ ။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္တို႔ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္တုိ႔ ဟာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတာလည္းသူတုိ႔မစဥ္းစားတတ္ေသးဘူး။ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ နုိင္ငံေရးထဲမွာ မပါရေသးဘူး ဆိုတဲ့ထံုးတမ္းစဥ္လာကလဲ အဲဒီနုို္င္ငံေတြမွာ မခိုင္ၿမဲေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လြတ္လပ္ၿပီးခါစ ဒီမုိကေရစီ အျမစ္မတြယ္ေသးတဲ့ နုိင္ငံမွာ ဒီအႏၱရာယ္ေတြဟာ တကယ္အထင္အရွားရွိေနတယ္။ဒီမုိကေရစီအျမစ္တြယ္ေအာင္လုပ္ေပးရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ အပိုင္းႀကီးႏွစ္ပိုင္းရွိတဲ့ထဲက ဒီမုိကေရစီ ရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြျဖစ္လာနုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အျမင္မွန္ေအာင္လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ ပထမပိုိင္းဟာ ျပည္သူလူထုကိုဒီမုိကေရစီ တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္အသက္ေပးၿပီးတုိက္ၾကမယ့္စစ္သားေကာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ့္ဒုတိယအပိုင္းထက္ပိုခက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တယ္ဆိုၿပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီအႏၱရာယ္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကိုဖ်က္ဆီးပစ္နုိင္တဲ့အတြက္ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြဟာ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လိမ္လိမ္မာမာ သတၱိရွိရွိ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဒီျပသနာကို ေျဖရွင္းေပးရမယ္။ဒီလုိေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ တျခားလိုအပ္တဲ့ ကိစၥေတြကိုလုပ္ေပးတဲ့အျပင္အႏၱရာယ္ျဖစ္လာနုိင္စရာအေၾကာင္းေတြရွိေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဒီမုိကေရစီအျမစ္တြယ္ၿပီးသား နုိင္ငံေတြနဲ႔ အာဏာရွင္နုိင္ငံေတြကိုအစိုးရစရိတ္နဲ႔ ပို႔ေပးရမယ္။ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အဲဒီနုိင္ငံမွာ တျခားအခ်က္ေတြအျပင္
၁။ အစိုးရက တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကိုဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
၂။ တုိင္းသူျပည္သားေတြမွာ လူ႔မူလအခြင့္အေရးဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။
၃။ ဒီအခြင့္အေရးေတြကိုထိခိုက္လာရင္ ျပည္သူလူထုဟာ ဘာေတြလုပ္တယ္။
၄။ ျပည္သူလူထုရဲ႕႔စား၀တ္ေနေရးအဆင့္အတန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ထိျမင့္တယ္။ဘယ္ေလာက္အထိနိမ့္တယ္။
၅။ ျပည္သူလူထုဟာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ဘယ္ေလာက္ထိခ်မ္းသာတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကိုေလ့လာၾကရမယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္းဒီမုိကေရစီနုိင္ငံေတြမွာ နုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ အာဏာရလာတဲ့အခါမွာလည္း
သိပ္ၿပီးစြာက်ယ္က်ယ္မလုပ္ရဲဘူး။သူတုိ႔ိကုိ အတုိက္အခံအဖြဲ႕႔ ၊ သတင္းစာ ၊ လႊတ္ေတာ္ ၊ ဥပေဒဆိုတာေတြက ထိန္းေပးထားတယ္။အာဏာလက္လႊတ္ၿပီးရာထူးကျပဳတ္က်သြားတဲ့အခါမွာလည္း ဒုကၡေရာက္မသြားဘူး။အားကိုးရာမဲ့ ျဖစ္မေနဘူး။အာဏာကိုင္ထားသူေတြရဲ႕ ႏွိပ္စက္တာကို မခံရဘူး။သူတုိ႔မွာ သတင္းစာ၊ လႊတ္ေတာ္ ၊ ဥပေဒအစရွိတဲ့အားကိုး စရာေတြရွိေနတယ္။ အာဏာရွင္နုိင္ငံေတြမွာ နုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ အာဏာရတဲ့အခါသိပ္စြာက်ယ္စြာက်ယ္လုပ္နုိင္တယ္။ ညစ္ပတ္တယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေတြသိပ္ပ်က္တယ္။ အစက ကုန္းေကာက္စရာမရွိတဲ့ အာဏာရွင္ႀကီး အာဏာရွင္ေလးေတြဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌးႀကီးေတြ သူေဌးေလးေတြျဖစ္ကုန္တယ္။သူတုိ႔ကိုထိန္းေက်ာင္းေပးမယ့္ အတုိက္အခံအဖြဲ႕လည္းမရွိဘူး ၊ သတင္းစာလည္းမရွိဘူး၊ လႊတ္ေတာ္လည္းမရွိဘူး။ဥပေဒလည္းမရွိဘူး။ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံေတြနဲ႔ အာဏာရွင္နုိင္ငံေတြကိုေရာက္တဲ့အခါ အခုေျပာတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိမွန္တယ္ မမွန္ဘူးဆိုတာကိုလည္းဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အထူးအေရးေပးၿပီးေလ့လာခဲ့ၾကရမယ္။
ဒီမုိ္ကေရစီအတြက္အသက္ေပးၿပီးကာကြယ္မယ့္စစ္သားေကာင္းေတြျဖစ္လာေအာင္ ျပည္သူလူထုကိုလုပ္ေပးဖို႔ဆိုတဲ့ ဒုတိယအပိုင္းကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါ နုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဟာ သူတုိ႔ႀကိဳက္ရာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိုးကိုအသံုးျပဴနုိင္တယ္။

ဗိုလ္ရဲထက္(၁၆-၄-၂၀၁၀)။